Η Τροία Και Ο Όμηρος
€22.30 €12.00
«Τροία και Όμηρος» -δύο ονόματα άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και δύο από τα μεγαλύτερα αινίγματα της ιστορίας. Έγινε πράγματι ο Τρωικός πόλεμος έτσι όπως τον αφηγείται ο Όμηρος στην Ιλιάδα; Υπήρξε η πόλη της Τροίας και πού βρίσκεται; Ο ομηριστής Joachim Latacz παρουσιάζει αποδείξεις και τεκμήρια που καθιστούν βέβαιη την άποψη ότι η Τροία του Ομήρου δεν είναι πλάσμα της ποιητικής φαντασίας.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Κλασική Γραμματεία
Ένα αλλόκοτο θηρίο: Δάνεια και χρέη στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα
Ancient Greek literatureΔάνεια και χρέη στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα€10.00€9.00ΗΣΙΟΔΟΣ – ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ – ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ – ΑΘΗΝΑΙΟΣ – ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ – ΑΙΝΕΙΑΣ ΤΑΚΤΙΚΟΣ – ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ – ΑΠΠΙΑΝΟΣ – ΚΙΚΕΡΩΝ – ΤΑΚΙΤΟΣ – ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ – ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ
Τα δάνεια αποτελούσαν εξαιρετικά σημαντικό θεσμό σε όλη τη χρονική και γεωγραφική έκταση του αρχαίου κόσμου, πυροδοτώντας, όπως ήταν φυσικό, ποικίλες και ενίοτε σκληρές αντιπαραθέσεις. Το βιβλίο αυτό ανοίγει έναν εποικοδομητικό και γόνιμο διάλογο με τον αναγνώστη γύρω από τον σκληρό κόσμο των δανείων, των τόκων, των δανειστών και των οφειλετών, συμβάλλοντας στην κατανόηση της καθημερινής ζωής στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα. Αρχίζοντας με προβληματισμούς του Ησίοδου και της αρχαϊκής εποχής, περιλαμβάνει μεταφρασμένα έργα ή αποσπάσματα αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων έως τον Βασίλειο Καισαρείας και την κλασική χριστιανική γραμματεία.
- Κλασική Γραμματεία
ΜΙΜΙΑΜΒΟΙ
ΗΡΩΝΔΑΣ€13.00€11.70ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ περιλαμβάνει οκτώ μιμιάμβους (δηλαδή μίμους σε ιαμβικό μέτρο), γραμμένους στο α΄ μισό του 3ου αιώνα π.Χ. Οι μίμοι συνήθως αποτυπώνουν, σε πεζό ή έμμετρο λόγο, σκηνές της καθημερινής ζωής και αναδεικνύουν τυπικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το ταπεινό είδος του μίμου, που ποτέ δεν αξιώθηκε τη θεσμική αναγνώριση των μεγάλων δραματικών ειδών, στο πέρασμα των αιώνων αποδείχθηκε το μακροβιότερο όλων και έφτασε να μονοπωλεί το θέατρο, όταν τα άλλα είδη αποτελούσαν παρελθόν.
Οι μιμίαμβοι του Ηρώνδα κατά κανόνα έχουν διαλογική μορφή. Διαδραματίζονται σε αστικό περιβάλλον και αντλούν την ύλη τους προεχόντως από όχι ιδιαιτέρως ευυπόληπτες περιοχές του ανθρώπινου βίου. Η πλοκή είναι υποτυπώδης, ενώ το κύριο βάρος πέφτει στη διαγραφή των χαρακτήρων – η γριά μαστροπός, ο αγοραίος πορνοβοσκός, η υστερική μητέρα με τον άτακτο και ανεπίδεκτο μαθήσεως γιο, οι ευλαβείς και συνάμα φιλότεχνες και φλύαρες κυράδες, η δεσποτική κυρία που συνουσιάζεται με τον δούλο της, οι ηδονοχαρείς «κολλητές», ο δαιμόνιος τσαγκάρης. Τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα είναι συνήθως γυναίκες, ωστόσο οι δύο πιο ολοκληρωμένοι χαρακτήρες είναι άντρες.
Πρόκειται για θεατρικά κείμενα που εντυπωσιάζουν με την αμεσότητα του ύφους, τον σφριγηλό λόγο και την κωμική αιχμηρότητα ή την ειρωνεία.
*
- Κλασική Γραμματεία
Η τέχνη και τα αντίδοτα του έρωτα
Ovid€15.50€14.00Στα τρία βιβλία της Τέχνης του έρωτα ο Ρωμαίος Οβίδιος μοιράζει αφειδώς συμβουλές για την ερωτική προκοπή και ευημερία ανδρών και γυναικών, και το κάνει άλλοτε με ειρωνική απόσταση, άλλοτε με αισθησιακή αμεσότητα, πάντα όμως με σταθερή υπενθύμιση ότι ο έρωτας, εκτός από ασύδοτο πάθος, είναι και σκηνοθετημένο παιχνίδι με καλά οριοθετημένους ρόλους.
Στη νέα αυτή και εμπλουτισμένη έκδοση, η μετάφραση της Τέχνης του έρωτα συνοδεύεται από το θεραπευτικό της «σίκουελ», Τα αντίδοτα του έρωτα, ένα ποιητικό βιβλίο 814 στίχων όπου ο δάσκαλος της ερωτικής τέχνης και υπερμεταδότης του ερωτικού ιού φοράει, ή κάνει πως φοράει, την ιατρική ποδιά και χορηγεί αντίδοτα για τη νόσο που ο ίδιος είχε διασπείρει. Η Εισαγωγή και το Επίμετρο περί Λατίνων και τίνων άλλων εραστών τοποθετούν το ξεχωριστό αυτό δίπτυχο της οβιδιακής ερωτογραφίας στο κοινωνικό και λογοτεχνικό του περιβάλλον. Ο σημερινός αναγνώστης είναι εύκολο να διακρίνει την απροκάλυπτα σεξιστική συνιστώσα της ερωτογραφικής παράδοσης της αρχαιότητας, αλλά πριν, μετά και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να θυμάται ότι Ovid is fun. - Κλασική Γραμματεία
ΑΙΘΙΟΠΙΚΑ
Ηλιόδωρος'Η ΤΑ ΠΕΡΙ ΘΕΑΓΕΝΗΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΝ€20.00€18.00Τα Αιθιοπικά του Ηλιόδωρου, γραμμένα τον 3ο μ.Χ. αιώνα, είναι ένα από τα ωραιότερα αρχαία μυθιστορήματα. Αποτελεί ένα πανόραμα του ύστερου ελληνιστικού κόσμου : τόποι μακρινοί και εξωτικά τοπία, αλλόκοτες λατρείες, λαμπρές τελετές και μάγια, μάχες με πρωτόφαντες πολεμικές τεχνικές. Ένας κόσμος απέραντος και γι’ αυτό επικίνδυνος και μέσα σ’ αυτόν ο άνθρωπος αβέβαιος και ανυπεράσπιστος μπροστά στις παραξενιές της τύχης. Η ζωή μια περιπλάνηση όπου κυριαρχεί ο πόθος της επιστροφής στο πάτριο έδαφος. Τα Αιθιοπικά, ένα ταξιδιωτικό παραμύθι με απίστευτες περιπέτειες σε στεριά και σε θάλασσα : ταξίδια, τρικυμίες, ληστές, πειρατές, λάγνες γυναίκες ερωτευμένες με ωραίους έφηβους, βασκανίες, ορκισμένοι ιερείς εκτεθειμένοι στον πειρασμό της ηδονής, απαγωγές, χωρισμοί και θαυμαστές συναντήσεις, αναγνωρισμοί, μια διαδοχή θριάμβου και τραγωδίας, κινδύνου και σωτηρίας. Κυρίαρχο θέμα ο έρωτας, κυρίαρχο δίδαγμα η ερωτική πίστη και η προάσπιση της παρθενίας. Ολόκληρο το βιβλίο μια δοκιμασία πίστης και μια πείρα αγνείας των δύο ηρώων, του Θεαγένη και της Χαρίκλειας : κεραυνοβολημένοι από τον έρωτα και κυνηγημένοι από την τύχη οι δύο πρωταγωνιστές θα διασχίσουν τόπους και τόπους ενώ αντίξοες δυνάμεις θα αναβάλλουν συνεχώς την ένωση που θα είναι η σωτηρία τους.
Πριν από το τέλος του 16ου αι. τα Αιθιοπικά είχαν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα γερμανικά και οι μεταφράσεις αυτές είχαν κατ’ επανάληψιν επανεκδοθεί. Η επίδραση του Ηλιόδωρου ήταν τέτοια, ώστε ο Θερβάντες τον θεωρούσε επικίνδυνο ανταγωνιστή, ο Σαίξπηρ παραθέτει ένα απόσπασμά του στη Δωδέκατη νύχτα, ο Ρακίνας τον ήξερε απέξω, ο Ραμπελαί τον έκρινε άξιο να αποκοιμίσει τον Πανταγκρυέλ και ο Φίλιπ Σίντνεϋ θεωρούσε ότι τα Αιθιοπικά είναι εφάμιλλα με την Αινειάδα και την Κύρου Παιδεία, ενώ το λιμπρέτο της Αΐντας του Βέρντι στηρίζεται κατά πολύ στα Αιθιοπικά.
Με τα Αιθιοπικά ασχολήθηκαν συστηματικά οι λόγιοι του Βυζαντίου, και ειδικότερα ο Μιχαήλ Ψελλός, ο Ιωάννης Ευγενικός και ο Φίλιππος ο Φιλάγαθος. Ο Κοραής είναι ο μόνος Έλληνας που δημοσίευσε μία παράφραση όλου του έργου το 1804 στο Παρίσι και το 1813 στη Σμύρνη. Το έργο για πρώτη φορά εκδίδεται ολόκληρο στα νέα ελληνικά.