Η Τροία Και Ο Όμηρος
€22.30 €12.00
«Τροία και Όμηρος» -δύο ονόματα άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και δύο από τα μεγαλύτερα αινίγματα της ιστορίας. Έγινε πράγματι ο Τρωικός πόλεμος έτσι όπως τον αφηγείται ο Όμηρος στην Ιλιάδα; Υπήρξε η πόλη της Τροίας και πού βρίσκεται; Ο ομηριστής Joachim Latacz παρουσιάζει αποδείξεις και τεκμήρια που καθιστούν βέβαιη την άποψη ότι η Τροία του Ομήρου δεν είναι πλάσμα της ποιητικής φαντασίας.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Κλασική Γραμματεία
Πέρσες
Αισχύλος€10.00€9.00Ο Γλαύκος, στην πραγματεία του για τους μύθους του Αισχύλου, λέει ότι οι Πέρσες διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τις Φοίνισσες του Φρύνιχου, καθώς κι εκείνος άρχιζε την τραγωδία με τους ίδιους στίχους: “Των Περσών, που έχουν φύγει για την Ελλάδα”. Αλλά στο έργο του Φρύνιχου τον πρόλογο τον έκανε ένας ευνούχος, ο οποίος ετοίμαζε τους θρόνους στους οποίους θα κάθονταν οι σύμβουλοι της Αυτοκρατορίας, ενώ το έργο του Αισχύλου αρχίζει με την πάροδο του χορού γερόντων προεστών, οι οποίοι κάνουν και τον πρόλογο. Ο Αισχύλος νίκησε στους τραγικούς αγώνες -επί Μένωνος- με την τριλογία Φινεύς -Πέρσαι- Γλαύκος Ποτνιεύς και το σατυρικό δράμα Προμηθεύς Πυρκαεύς. Η τραγωδία εξελίσσεται δίπλα στο μνήμα του Δαρείου και η υπόθεση είναι η ακόλουθη: ο Ξέρξης εκστράτευσε κατά της Ελλάδας· το πεζικό του ηττήθηκε στις Πλαταιές και το ναυτικό του στη Σαλαμίνα· ο ίδιος διέφυγε στη Θεσσαλία και κατάφερε να περάσει στην Ασία. Η πρώτη εκστρατεία των Περσών -του Δαρείου- συντρίφτηκε στον Μαραθώνα και η δεύτερη -του Ξέρξη- στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές.
- Κλασική Γραμματεία
Ερωτικά αντιφάρμακα
Ovid€9.00€8.10Τα “Ερωτικά αντιφάρμακα” είναι ένα εκτενές ποίημα 814 ελεγειακών στίχων που συμπληρώνει (μαζί με τους “Έρωτες” και την “Τέχνη του έρωτα”) τη λεγόμενη ερωτική τριλογία του Οβίδιου. Στο ποίημα αυτό ο ποιητής αντιμετωπίζει τον έρωτα ως ανίατη η δυσθεράπευτη ασθένεια και προσφέρει τις θεραπευτικές του συνταγές.
- Κλασική Γραμματεία
Ιλιάς
ΌμηροςΡαψωδίες Α-Ω€30.00€27.00Τα περισσότερα, ιστορικά και γραμματολογικά, συμφραζόμενα της ομηρικής Ιλιάδας παραμένουν ή αδιάγνωστα ή υποθετικά. Τίποτε βέβαιο δεν ξέρουμε για τον ποιητή της (ή τους ποιητές της): ούτε πότε έζησε ακριβώς ούτε που έζησε και έδρασε ούτε καν πώς λεγόταν. Ίσως γεννήθηκε σε κάποια πόλη της παράλιας Μικράς Ασίας ή σε κάποιο παράκτιο νησί της.
Η “Ιλιάδα” πιθανολογείται ότι συντάχθηκε στα μέσα περίπου του όγδοου προχριστιανικού αιώνα· ότι η “Οδύσσεια” ακολούθησε, εν γνώσει μάλλον της Ιλιάδας, στα τέλη του ίδιου αιώνα. Τα δύο έπη προϋποθέτουν πάντως μακρά προφορική παράδοση, που την καλλιέργησαν κάποιοι εμπνευσμένοι αοιδοί, οι οποίοι εξελίχτηκαν σε ραψωδούς. Σ’ αυτή την προφορική παράδοση χρωστούν τα ομηρικά έπη λίγο-πολύ: το μύθο τους και τα κύρια πρόσωπά τους· σίγουρα τον εξάμετρο και τη γλώσσα τους· τους επαναλαμβανόμενους λογοτύπους (άλλως πως: φόρμουλες), τις τυπικές σκηνές, τα τυπικά τους θέματα και μεγαθέματα. […]
(από τον πρόλογο του Δ.Ν. Μαρωνίτη)
Μετάφραση,προλεγόμενα,επιλεγόμενα: Δ.Ν.Μαρωνίτης
- Κλασική Γραμματεία
ΕΥΜΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΠΦΙΑΔΗΣ
επιμέλεια: ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ€21.20€19.10Η νουβέλα Ευμένεια και Σαπφιάδης (“Η κομψή ιστορία Το κατ’ Ευμένειαν και Σαπφιάδην, ή και Κατάσκοπος των του κόσμου πραγμάτων την επωνυμίαν είληχεν”), συνθεμένη πιθανότατα ήδη μέσα στον 18ο αιώνα και αντιγραμμένη στον μοναδικό γνωστό χειρόγραφο μάρτυρά της από τον κτήτορά του, Κωνσταντινουπολίτη Κωνσταντίνο Ρωσσέτ(η, -ο), μάλλον πριν από το 1803, αποτελεί έναν παράδοξο όσο και ερεθιστικό συνδυασμό αρχαιόθεμης μυθογραφικής διήγησης για τις διαφορές και τις σχέσεις των δύο φύλων και μιας εύχυμης ανάπλασης του πρώτου τμήματος του δημοφιλέστατου πεζού αναγεννησιακού “Παραμυθιού” (“Favola”) του Machiavelli. Αναδεικνύεται ως ένα εκτενές και ώριμο ερωτογραφικό και σατιρικό έργο της φαναριώτικης λογοτεχνικής πεζογραφίας, που ξεπερνά, σε πολλές πτυχές του, τις προσπάθειες του Σχολείου των ντελικάτων εραστών του Ρήγα Βελεστινλή, της συλλογής Έρωτος αποτελέσματα…, της Ιστορίας ερωτικής… του Γεώργιου Λαπάτη κτλ., ενώ αποφεύγει έξυπνα τον ρητό “διδακτισμό” άλλων, έμμετρων έργων του Διαφωτισμού (όπως, π.χ., των συνθέσεων του Αλ. Κάλφογλου, του Μ. Περδικάρη κ.ά.), για να συγκροτήσει ένα προδρομικό φανέρωμα “κοινωνικής ηθογραφίας”, πριν από τα ομόλογα, μα οψιμότερα, διηγήματα του Βηλαρά και του Ψαλίδα.
Το Ευμένεια και Σαπφιάδης, με επιμέλεια Γ. Κεχαγιόγλου, αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της καινούργιας εκδοτικής σειράς του Ι.Ν.Σ. “Κείμενα της Νεότερης Ελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΚΝΕΛ”), που συνεχίζει, χρονικά, τη σειρά “Παλιότερα Κείμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΠΚΝΛ”) και απευθύνεται επίσης σε σπουδαστές, εκπαιδευτικούς και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Η σειρά έχει στόχο να δώσει χρηστικές φιλολογικές εκδόσεις κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας γραμμένων από το τελευταίο τέταρτο του 18ου αι. έως και το τέλος του Μεσοπολέμου (1940). Προτεραιότητα δίνεται σε έργα ανέκδοτα, είτε γνωστά μόνον από παλιότερες μη φιλολογικές εκδόσεις, είτε ανεπαρκώς εκδομένα ως τώρα. Κάθε (εικονογραφημένη με σχετικό εικαστικό υλικό) έκδοση της σειράς περιλαμβάνει Εισαγωγή, το Κείμενο του έργου, Γλωσσάρι και πίνακα κύριων ονομάτων, Επίμετρο με συναφή κείμενα, και Επιλογή βιβλιογραφίας.