Το Μυθιστορηματικό αναγνωστήριο αποτελεί συνέχεια του βιβλίου Υπό το φως του μυθιστορήματος. Περιέχει κι αυτό δοκίμια ενός αναγνώστη, που πιστεύει ότι το μυθιστόρημα σκέφτεται τη ζωή και τον κόσμο και, εκτός από αισθητική χαρά, χαράζει τον δρόμο για μια ηθική της κατανόησης, της αμφιβολίας, της απόχρωσης, του δισταγμού. Με αυτή την πεποίθηση, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης επιστρέφει, επί παραδείγματι, στην Πανούκλα του Καμύ για να κατανοήσει καλύτερα αυτό που μας συνέβη τον καιρό της πανδημίας, συνομιλεί απευθείας, σε ένα από τα πιο προσωπικά κείμενα του τόμου, με τον αστυνόμο Σκόμπι, τον ήρωα της Καρδιάς των πραγμάτων του Γκράχαμ Γκρην, αναλύει την έννοια της γκρίζας ζώνης του Πρίμο Λέβι, συζητάει την καθοριστική σχέση πατέρα και γιου, κάτω από διάφορες συνθήκες, ήτοι στο πλαίσιο μιας ασφυκτικά θρησκευόμενης οικογένειας (Έντμουντ Γκος), όταν ζυγώνει ο θάνατος (Φίλιπ Ροθ) ή μέσα στο Άουσβιτς (Ελί Βιζέλ), αναρωτιέται για τη διφορούμενη σημασία του μυστικού στη ζωή μας, διαβάζοντας μια νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ, αναζητάει παντού την ιαματική δύναμη της καλοσύνης. Τα έργα για τα οποία γίνεται λόγος δεν είναι όλα αριστουργήματα, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία για τον αναγνώστη μυθιστορημάτων, αρκεί βεβαίως να έχει συνείδηση των μεγεθών.
Οι συγγραφείς των βιβλίων που συζητιούνται, σε συντομότερα ή εκτενέστερα κείμενα, είναι οι εξής: Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, Ααρών Άππελφελντ, Χάινριχ Μπελ, Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόυμαν, Αλμπέρ Καμύ, Χάουαρντ Φαστ, Χόρχε Γκαλάν, Έντμουντ Γκος, Γκράχαμ Γκρην, Μισέλ Ουελμπέκ, Μαξίμ Λέο, Πρίμο Λέβι, Κλαρίσε Λισπέκτορ, Σόμερσετ Μωμ, Ίαν ΜακΓιούαν, Άμος Οζ, Μέριλιν Ρόμπινσον, Φίλιπ Ροθ, Γιόζεφ Ροτ, Λέων Τρότσκι, Ελί Βιζέλ, Στέφαν Τσβάιχ.
“Η Ιστορία της Ανάγνωσης” είναι ένα εμβριθές, έξοχο βιβλίο, μια αποθησαύριση γνώσης, ιστοριών και εικόνων, που μας οδηγεί σε ένα αξέχαστο ταξίδι. Απεριόριστα ενδιαφέρον και διασκεδαστικό, μια εις βάθος διερεύνηση του τι σημαίνει να είσαι αναγνώστης βιβλίων. “Η Ιστορία της Ανάγνωσης” μας υπενθυμίζει με τρόπο μαγευτικό το λόγο που λατρεύουμε την πράξη της ανάγνωσης, παρ’ όλους τους περισπασμούς, από την Ιερά Εξέταση ως τα θέλγητρα του κυβερνοχώρου.
Ο Αλμπέρτο Μανγκέλ μας θυμίζει ότι οι αναγνώστες ζουν εντός των βιβλίων κι όχι μόνο ανάμεσά τους: μέσα στα βιβλία ανακαλύπτουμε τη δική μας ιστορία, ίχνη της δικής μας ζωής.
Με κάθε βιβλίο που έχει σημασία για μας, από τα μικράτα μας ως τα βαθιά γεράματά μας, η ζωή μας αναζωογονείται. Ο Μανγκέλ μάς δείχνει τι συμβαίνει όταν διαβάζουμε ποιοι γινόμαστε και πώς η ανάγνωση μας διδάσκει να ζούμε. Μας αποκαλύπτει πώς οι αναγνωστικές μας συνήθειες έχουν εξελιχθεί διαμέσου των αιώνων και πώς, από τη στιγμή που για πρώτη φορά οι άνθρωποι μετέφεραν τις σκέψεις και τις πράξεις τους σε πηλό και πάπυρο, η πράξη της ανάγνωσης αποτελεί μέρος της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης.
Το πλαίσιο εντός του οποίου τοποθετούνται τα δοκίμια κριτικής αυτού του τόμου, συντάσσεται από δύο κείμενα που τα χωρίζουν επτά αιώνες! Συγκεκριμένα, το Δεκαήμερο του Βοκκάκιου και μια σύγχρονη παρωδία βασισμένη στην Έρημη Χώρα του Τ. Σ. Έλιοτ.
Πέραν του κοινού θέματος μιας θανατηφόρας πανδημίας, που πρόσθεσε στο λεξικό τον όρο “καραντίνα”, ο Βοκκάκιος σημειώνει πως το κακό ενέσκηψε λόγω των δικών μας άνομων, αμαρτωλών συναλλαγών! Στη μακρά διάρκεια αυτών των αιώνων, τίποτα δεν μεσολάβησε ώστε να αλλάξουν τα διεφθαρμένα ήθη μας. Ο Βοκκάκιος, ωστόσο, ελλείψει εμβολίων, μας πρόσφερε έναν άλλο αισιόδοξο τρόπο διαφυγής από το κακό: αυτόν της αέναης μυθοπλασίας.
Διαδρομές νο 7
Το πρώτο δοκίμιο συνιστά μια πραγματεία στον λογοτεχνικό κυβισμό, με εμφανή στόχο να καταλήξει -μέσω της αναδόμησης, της σύγκρισης και της συνεκδοχής- στο απόλυτο μοντερνιστικό αξίωμα: οι λέξεις, το εργαλείο δηλαδή του λογοτέχνη, είναι μέσο αδόκιμο, ατελές και ατελέσφορο σε σύγκριση με τον χρωστήρα, δηλαδή το άφωνο εργαλείο ενός μυθοπλαστικού ζωγράφου ο οποίος βεβαίως ελέγχει απολύτως το εκφραστικό του μέσο σε αντιδιαστολή με τον λογοτέχνη που παλεύει να το χειραγωγήσει.
Η “Λεξιτεχνία” εκφωνήθηκε ως ομιλία από το ραδιόφωνο του BBC στις 29 Απριλίου του 1937 για τη ραδιοφωνική σειρά “Words Fail Me”. Η ομιλία αυτή των οκτώ λεπτών είναι το μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο που έχουμε από τη Βιρτζίνια Γούλφ. Εδώ το αντικείμενο είναι οι ίδιες οι λέξεις. Το μοναδικό εργαλείο του λογοτέχνη που έχει την ικανότητα να δρα ανεξάρτητα από τον δημιουργό του και να παραμένει αχειραγώγητο, και συνεπώς πολύ δύσχρηστο για τον μάστορά του.
Η ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ. 1 × €18.00
Η ιστορία της μουσικής για παιδιά 1 × €22.10
Ο Ταχυδρόμος 1 × €13.50
Ματωμένα Χώματα 1 × €16.50
Πέραν 1 × €9.00
Στη χώρα των κλουβιών 1 × €10.80
ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΧΗΣΕΙΣ 1 × €25.20
Τα σανδάλια 1 × €6.00
Φράνσις Μπέικον Η Λογική της Αίσθησης 1 × €16.20Υποσύνολο: €137.30
