Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Ποιήματα και πεζά

  Κώστας Καρυωτάκης

  €17.50 €15.80

  Το 1977 συμπληρώθηκε μισός αιώνας από την έκδοση του ”Ελεγεία και Σάτιρες”. Στο διάστημα αυτό, το έργο του Κώστα Καρυωτάκη – “ο κατεξοχήν σύνδεσμος της γενιάς του Καβάφη και του Βάρναλη και του Σικελιανού, με τη γενιά του Σεφέρη και του Ρίτσου και του Ελύτη” – βρίσκει ολοένα και βαθύτερην απήχηση στην συνείδηση των νεωτέρων: “Σύμβολα εμείναμε καιρών που απάνω μας βαραίνουν…”. Τούτος ο τόμος συγκεντρώνει ολόκληρο το ώριμο λογοτεχνικό έργο του Καρυωτάκη, ήτοι: τις τρεις συλλογές που εξέδωσεν ο ίδιος (1919, 1921, 1927), τα τελευταία ποιήματα και πεζά, καθώς και μιαν επιλογή από τα σημαντικότερα “παραλειπόμενα” της ίδιας περιόδου. Έτσι, ο σημερινός αναγνώστης θα μπορέσει να εκτιμήσει πληρέστερα την επίπονη πορεία του νέου ποιητή που, μέσα στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, κατόρθωσε να ανανεώσει την εξαντλημένη παλαμική παράδοση και να διαβεί – πρώτος αυτός στην ιστορία της λογοτεχνίας μας – την στενή πύλη της “εποχής των δολοφόνων”.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Σκυφτοί περάσανε

  Ατζακάς Γιάννης

  €14.50 €13.00

  ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

  AΡΚΕΙ ΜΙA ΜΙΚΡH ΡΩΓΜH και, όπως το πιο ακριβό αλάβαστρο, οι καρδιές ραγίζουν, τα σώματα διαλύονται και σέρνονται σαν σκυφτές σκιές, σαν ένας αόρατος θίασος, που οι μοιραίοι του ήρωες ψιθυρίζουν τα λιγοστά τους λόγια και αποσύρονται στη σιωπή.

  Παρασκευάς : Η φωνή μου δεν βγαίνει, δεν ακούγεται, σαν ένα μουσικό όργανο που του έσπασαν τις χορδές, κι από τον έξω κόσμο μόνον ένα ασταμάτητο βουητό, σαν φτεροκόπημα από μακρινό μελίσσι, φτάνει στ’ αυτιά μου.

  Φανούρης : Είμαι γητευτής φιδιών κι αυτός που με το ξόρκι του μπορεί να δένει ακόμη και τα όρνεα του ουρανού.

  Αργυρός : Στου πιοτού τη ζάλη μουρμούριζα κάποια ασυνάρτητα λόγια, μπερδεμένα με κομμάτια από παλιούς δραματικούς μου ρόλους.

  Ιάκωβος : Είχα φτάσει στο οροπέδιο της ζωής μου, χωρίς να έχω ποτέ αγγίξει καμιά κορφή, χωρίς ένα πέταγμα, ούτε ένα μικρό φτερούγισμα, μια ζήση τραχιά σαν πέτρα, όπως το ηπειρώτικο οροπέδιο, όπου γεννήθηκα.

  Σπύρος : Είμαι « ο άρχοντας των τειχών ». Το ταπεινό παράπηγμα, όπου μεγάλωσα, το γαντζωμένο στο ανατολικό τείχος της πόλης, ήταν η δική μου βυζαντινή αυλίτσα.

  Αστέριος : Αναρωτιόμουν πώς ξέφυγα από την τυραννική επικράτεια της μητέρας, πώς βγήκα από τη βαριά σκιά του πατέρα, πώς πέταξα σαν πουλί μέσα από κείνες τις φοβερές εφηβικές συμπληγάδες και έφτασα σ’ αυτό το ειρηνικό και γλυκό λυκόφως της ζωής μου.

  Μωρίς : Πέρασα μια ζωή προσπαθώντας να ξεχάσω, να γίνω ο άνθρωπος που υπήρξα κάποτε. Δεν τα κατάφερα. Έμεινα για πάντα ο αριθμός που είχε χαράξει στο δέρμα μου το θηρίο.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Πέντε Ιτιές

  Δόμνα Κατσαμάκη

  €18.00 €16.20

  Το νέο μυθιστόρημα της Δόμνας Κατσαμάκη πραγματεύεται την αγάπη, τον έρωτα, τη μοναξιά και τη φιλία. Η ιστορία του εκτυλίσσεται σε μια σκοτεινή και «άσπλαχνη» πόλη, η πραγματικότητα της οποίας κρύβεται πίσω από πολλές μεταμφιέσεις.

  Οι σχέσεις των ανθρώπων που κατοικούν στην πόλη αυτή δοκιμάζονται από τη σκληρότητα και το μίσος. Πίσω τους βρίσκονται αναρίθμητοι βαθιά πληγωμένοι κόσμοι…

  Και στο κέντρο όλων στέκει το σπίτι των «Πέντε Ιτιών». Εκεί, παρατηρούμε τη φωτογραφία στο παράθυρο, με τον πατέρα να φοράει το παντελόνι με τις τιράντες και να κρατάει ένα μωρό στην αγκαλιά του και τη μητέρα να τους τραβάει με το φακό και να γελάει.

  Και προχωράμε…

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Η βλάβη – Το τούνελ – Ο σκύλος

  Φρήντριχ Ντύρενματ

  €11.00 €10.00

  Σ’ αυτό τον κόσμο που είναι γεμάτος βλάβες οδηγεί και ο δικός μας δρόμος. Στη σκονισμένη άκρη του, δίπλα σε γιγάντιες ρεκλάμες για υποδήματα Bally, αυτοκίνητα Studebaker, παγωτά, δίπλα στις αναμνηστικές πλάκες για τους νεκρούς των τροχαίων, υπάρχει ακόμα χώρος για μερικές πιθανές ιστορίες, στις οποίες η ανθρωπότητα κοιτάζει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός συνηθισμένου ανθρώπου, κάθε απλή αναποδιά αποκτά απρομελέτητα καθολικό χαρακτήρα, το δικαστήριο και η δικαιοσύνη εμφανίζονται στο οπτικό πεδίο, ίσως μάλιστα και η χάρη, όπως αυτά τυχαία συλλαμβάνονται και καθρεφτίζονται στο μονόκλ ενός μεθυσμένου.