Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Η Ελλάδα του Ελύτη

  Οδυσσέας Ελύτης

  €11.00 €10.00

  Σε επτά ενότητες που δεν είναι αυστηρά χωρισμένες, γιατί εκ των πραγμάτων συχνά διεισδύουν θεματικά η μία στην άλλη, παρουσιάζονται εκατόν τριάντα επιλεγμένα αποσπάσματα πεζού λόγου του Ελύτη: α) η Ελλάδα, β) η ιστορία του ελληνισμού, γ) η ελληνική γλώσσα, δ) η ελληνική θάλασσα – το Αιγαίο, ε) η ελληνική φύση, στ) η ελληνική τέχνη, ζ) η ελληνική πραγματικότητα.

  Ο Οδυσσέας Ελύτης αποσαφηνίζει, προτρέπει, καταγγέλλει και μας δίνει το μίτο μιας νοητής περιπλάνησης στα μονοπάτια ιδεών και αισθήσεων της χώρας μας, όπως την είδε και την έζησε ο ίδιος, που δεν φοβήθηκε να δηλώσει Έλληνας «οργανικά, ψυχολογικά, αισθησιακά, ακατανίκητα!».

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Διπλό Παιχνίδι

  Καλοκαιρινός, Αλέξης

  Σπουδές στη Θεία Κωμωδία και τον Χαμένο Παράδεισο

  €14.00 €12.60

  Με το θάνατο ανοίγει η ψυχή πέφτουν τα σπόρια της στη γη
  τα παίρνει ο άνεμος μακριά και τα σκορπίζειτα καίει ο ήλιος κι η βροχή τα μαλακώνεικαι τα τρώνε τα πουλιάκι ένα στον κάτω κόσμο φτάνει και φυτρώνει
  Στο σκοτεινό το δάσος το απέραντο βλασταίνει
  που δεν το φτάνει φως κι ο ήλιος δεν το βλέπει στα δέντρα ανάμεσα που βλάστησαν τα σπόρια των ψυχών που σείονται χωρίς αέρα
  Στον πάνω κόσμο ακούεται το θρόισμα
  σαν άηχος παλμός στων ζωντανών τα σπλάχνα.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ Β’

  Νίκος Ι. Τζώρτζης

  €9.50 €8.60

  ΙV

  ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΣΟΥ

  Από τι είσαι;
  Πώς με περιβάλλεις
  κι αποκρυσταλλώνεις

  εκμαγεία του φόβου,
  του θυμού και της λύπης,
  του κάθε γέλιου μου,

  των τόσων διλημμάτων·

  τις εντάφιες προσωπίδες
  των μικρών κρυφών
  συχνών μου θανάτων;

  Τι είσαι;
  Απαντάς στη φύση
  ή μόνο στη λέξη;

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια

  Μπουρναζάκης Κώστας

  €10.00 €9.00

  Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια

  και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·

  τρελά πετροχελίδονα

  θερίζουν ασταµάτητα

  τις ξένοιαστες φωνές της γης·

  για τους ξυπόλητους κορµούς

  λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —

  πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.

  Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —

  µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·

  κάτι απροσµέτρητο υπάρχει

  όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο

  ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,

  ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,

  και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου

  σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα

  που ξέρω πως δεν έχει τέλος.