Γιάννης Μόραλης
€12.00 €10.80
Η έκδοση αποτελεί τον συνοδευτικό κατάλογο της ομότιτλης έκθεσης, η οποία φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού, από τις 26 Οκτωβρίου 2022 μέχρι τις 8 Ιανουαρίου 2023. Η έκθεση και η έκδοση, μέσα από έργα, σχέδια, δοκιμές και φωτογραφικό υλικό, εκκινώντας από τον άνθρωπο Γιάννη Μόραλη και τον κατεξοχήν ιδιωτικό χώρο του «εργαστηρίου» του, επιχειρούν να παρουσιάσουν τις αφετηρίες των εικαστικών του αναζητήσεων, τις πρώτες δοκιμές, αλλά και σημαντικές καμπές της μακράς δημιουργικής του πορείας.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Ζωγραφική
Η «Ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης» και η Δυτική Τεχνολογική Παράδοση του Μεσαίωνα
ΜΑΡΚΟΖΑΝΗΣ ΙΑΚ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ€13.00€9.00Η «Ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης» του ιερομονάχου Διονυσίου εκ Φουρνά, γραμμένη τον 18ο αιώνα, υπήρξε ένα από τα λιγοστά ολοκληρωμένα τεχνικά ζωγραφικά εγχειρίδια στον ελλαδικό χώρο, μέσα από το οποίο έγινε μία συστηματική προσπάθεια καταγραφής υλικών και μεθόδων ζωγραφικής, μεταβιβάζοντας πληροφορίες, γνώσεις και πρακτικές τόσο της καθ’ ημάς Ανατολής, όσο και της δυτικής τεχνολογικής παραδόσεως.
Η συγκριτική μελέτη του τεχνολογικού μέρους της «Ερμηνεία της Ζωγραφικής Τέχνης», με τρία αντίστοιχα δυτικά εγχειρίδια της μεσαιωνικής και αναγεννησιακής περιόδου (Teophilus, On Divers Art – The Strasburg Manuscript – Cennino Cennini, II libro dell’ arte), απετέλεσε όχι μόνο επιστημονική πρόκληση, αλλά και πρόσκληση σε ένα ταξίδι γνώσεων γύρω από τις τεχνολογικές μεθόδους της ζωγραφικής τέχνης των περασμένων αιώνων.
Η αποκωδικοποίηση και ο συσχετισμός των πληροφοριών των τεσσάρων εγχειριδίων έθεσε καίρια ερωτήματα, αλλά οδήγησε και σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα, παρ’ ότι η κατανόηση των περιλαμβανομένων συνταγών δεν υπήρξε εύκολη υπόθεση, αφού πολλά υλικά, φυτά, ορυκτά και χημικά στοιχεία, στα οποία οι συγγραφείς αναφέρονται, είτε δεν χρησιμοποιούνται σήμερα, είτε συναντώνται με διαφορετικές ονομασίες. - Άλμπουμ
Η φωτογράφος Βούλα Παπαϊωάννου
AlbumΑπό το Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη€113.00€102.00Η εκτενής μονογραφία για τη μεγάλη Ελληνίδα φωτογράφο του 20ου αιώνα Βούλα Παπαiωάννου έρχεται να παρουσιάσει το πολυσχιδές έργο της που “επιδέχεται πολλές αναγνώσεις”. Από τη μία η μοναδική καλλιτεχνική της διάσταση κι από την άλλη η σύνδεσή της με τα ντοκουμέντα μιας περιόδου, όπου η Ιστορία επεμβαίνει με τρόπο σπαρακτικό στις ζωές των ανθρώπων.
Η Βούλα Παπαiωάννου έχει συνδεθεί στην ιστορία της φωτογραφίας με τους φωτογράφους του “ανθρωπιστικού ντοκουμέντου”. Η ματιά της ξεπερνάει κατά πολύ τις εντολές και τις προδιαγραφές των ανθρωπιστικών και των διαφόρων κρατικών οργανώσεων για τις οποίες δούλευε. Φωτογραφίζει την απόλυτη φρίκη και τη φτώχεια με τελείως αντιδημοσιογραφικό τρόπο, δίνοντας με σεβασμό μια βαθύτατη ανθρώπινη διάσταση στα πρόσωπα και εκφράζοντας την αξιοπρέπεια των ενηλίκων και των παιδιών που φωτογραφίζει μέσα στη μεγάλη εξαθλίωση.
Στον τόμο αυτό γίνεται η προσπάθεια να συζητηθεί το έργο της σε σχέση με τα αντίστοιχα κινήματα στη φωτογραφία στην Ευρώπη και την Αμερική, και όχι σε στενά ελληνικά πλαίσια.
Οι φωτογραφίες της χωρίζονται σε τέσσερις ενότητες: Προπολεμικές φωτογραφίες (1935-1940) / Πόλεμος – Κατοχή – Απελευθέρωση – Δεκεμβριανά (1940-1945) / Μεταπολεμικά χρόνια [Συνέπειες πολέμου – Ανασυγκρότηση – Απόηχος Εμφυλίου] (1945-1950) / Τοπιογραφία (1945-1950).
Τα εισαγωγικά κείμενα της Φανής Κωνσταντίνου (υπεύθυνης του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη), του Πλάτωνα Ριβέλλη (φωτογράφου και θεωρητικού της φωτογραφίας) και της Γιοχάννας Βέμπερ (φωτογράφου) συμπληρώνονται από απομαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις της ίδιας της φωτογράφου λίγο πριν το θάνατό της, ένα εκτενές ημερολόγιο της φωτογραφικής περιοδείας της Β.Π. στη Δ. Ελλάδα και την Ήπειρο το 1946 για λογαριασμό της UNRRA, εκτενής Βιβλιογραφία και Υπομνηματισμός των φωτογραφιών.
Επίσης στο Επίμετρο τυπώνονται σε σμίκρυνση όλες οι σελίδες του περίφημου “Μαύρου Λευκώματος” της Κατοχής καθώς και σελίδες από τα βιβλία της φωτογράφου και τις ανεξάρτητες εκδόσεις της.
Η μεγάλη αυτή μονογραφία, που αλλάζει τις προδιαγραφές αντίστοιχων λευκωμάτων στην Ελλάδα (και όχι μόνο), κυκλοφορεί με την ευκαιρία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης στο νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη (οδός Πειραιώς) που αρχίζει στις 4 Οκτωβρίου 2006. - Ζωγραφική
Μαθήματα ζωγραφικής
Γιάννης ΤσαρούχηςΧίος, 1981€25.00€22.50«Ακούγοντάς τον να μιλάει, μετέχει κανείς στη δικιά του σφαιρική εικόνα του κόσμου. Είναι σαν να βλέπεις έναν θόλο αστεροσκοπείου που περιέχει όλες του τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις, όλες του τις αγάπες : τη ζωγραφική, το θέατρο με τα σκηνικά και τα κοστούμια του, τον Καραγκιόζη, και βέβαια τον Πειραιά, το σκηνικό μέσα στο οποίο μεγάλωσε. Μίλαγε σαν χείμαρρος, κι αυτό μπορεί να παραξενέψει κάποιον που δεν τον έχει ξανακούσει να μιλάει έτσι αυθόρμητα. Ο Τσαρούχης, όπως μού είπε κάποτε ένας φίλος ψυχαναλυτής, “είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται σε επαφή με τα συναισθήματά του περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο που ξέρω”. Χωρίς ρητορείες, χωρίς ηθικολογίες, με τα απλά του καθημερινά λόγια, μας κάνει κοινωνούς ενός μαγικού κόσμου, του κόσμου του – που είναι κι ο δικός μας κόσμος».
O ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΣE OΛΗ ΤΟΥΤH ΖΩH αρνιότανε να μαγνητοφωνηθεί ενώ μιλούσε. Το κείμενο του παρόντος βιβλίου είναι μια λαμπρή εξαίρεση: Δέχτηκε να διδάξει, δέχτηκε να κινηματογραφηθεί και δέχτηκε να μαγνητοφωνηθεί διδάσκοντας. Αυτό είναι μια πολύτιμη κληρονομιά για μας που ακολουθήσαμε.
Όπως πάντοτε αρνιόταν τον τίτλο του δασκάλου, κι εδώ δεν παραδίδει μαθήματα ως καθηγητής· μπορεί τα θέματα των μαθήματων να είναι προσεκτικά μελετημένα και συγκροτημένα, αλλά διαβάζοντας το κείμενο, διανθισμένο με αποφθεγματικές διαπιστώσεις συγκλονιστικής ακρίβειας και πρωτοτυπίας αλλά και με το αυθόρμητο χιούμορ του, έχουμε την αίσθηση ότι παρακολουθούμε τους ελεύθερους συνειρμούς του σε μια από εκείνες τις συζητήσεις με τους φίλους του όταν μοιραζόταν μαζί μας γενναιόδωρα τα μυστικά της τέχνης του, αυτά που αναζητούσε με συγκινητική επιμονή σε όλη του τη ζωή.
Δεν μιλά ως ιστορικός τέχνης αλλά ως ζωγράφος και για ζωγράφους : «Μιλάω για ζωγράφους κυρίως εγώ και ζητώ συγγνώμη απ’ τους άλλους που δεν τα λέω φιλολογικά να τα καταλάβουνε». Παρακολουθώντας όμως την εξέλιξη της ελληνικής τέχνης από τη μινωική περίοδο μέχρι τα σύγχρονα χρόνια, επανέρχεται διαρκώς στα τεχνικά ζητήματα που τον απασχολούσαν, στις εκδηλώσεις των γενικών ζωγραφικών προβλημάτων στην ελληνική τέχνη αλλά και στα στοιχεία της διαχρονικής της ενότητας.
Εξάλλου, δεν ασχολείται μόνο στενά με τη ζωγραφική αλλά επιμένει στη δομή της κοινωνίας και την ιδεολογία κάθε εποχής, και σε παραλληλισμούς με τις άλλες τέχνες. Ιδιαίτερα ενδιαφέρεται, ακόμα, για το θέατρο και τα κοστούμια, μια και είχε εργαστεί πολλές φορές ως σκηνογράφος, και σκηνοθέτησε και ο ίδιος παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.
Όπως λέει : «Δε χρειάζεται ο άνθρωπος να ξέρει τόσα πολλά πράγματα». Σ’ αυτή την πολύ προσωπική ιστορία της τέχνης κατά Γ. Τσαρούχη, μιλά με τη βεβαιότητα της προσωπικής διαπίστωσης και δεν αναπαράγει τις απόψεις άλλων για την ελληνική τέχνη. Σαν ένα μεγάλο τέλειο φίλτρο, έχει χωνέψει όλη την ιστορία της τέχνης και έχει διαμορφώσει μια συνολική θεώρηση – οι λεπτομέρειες δεν τον ενδιαφέρουν.
Ο Τσαρούχης (γεννημένος το 1910) έδωσε αυτά τα μαθήματα σε ηλικία εβδομηνταενός ετών, έχοντας πίσω του την εμπειρία του πολέμου, της δικτατορίας στην Ελλάδα και πολλά χρόνια ειρήνης και ζωγραφικής, κι έχοντας ζήσει στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Είναι η μοναδική φορά που δέχτηκε τον τίτλο του δασκάλου, που πάντοτε τον αρνιότανε θέλοντας να τονίσει τη δυσκολία της ζωγραφικής ως τέχνης.
- Άλμπουμ
Οι κινηματογράφοι του Ηρακλείου
Τσαγκαράκης Νίκοςαπο το 1909-2022€14.00€12.60«Οι κινηματογραφικές αίθουσες, σε όλον τον κόσμο, είχαν μια κοινή μοίρα. Γνώρισαν ταχεία εξάπλωση και μεγάλη άνθιση, σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, πόλεις κάθε μεγέθους, ακόμα και στην ύπαιθρο, μέσα σε λίγες δεκαετίες. Επιβλητικού πλούτου ή μικρού προϋπολογισμού, ευφάνταστης, συχνά πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής ή στοιχειώδους κατασκευής, έζησαν μια λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένη ζωή, ικανοποίησαν για μεγαλύτερα ή μικρότερα διαστήματα στους πελάτες τους και έφτασαν, οι περισσότερες, σε ένα γρήγορο και άδοξο τέλος. Είτε γκρεμίστηκαν, είτε επιβίωσαν μέσα στην εγκατάλειψη ως αρχιτεκτονικά ερείπια του παρελθόντος, είτε άλλαξαν χρήση και μετατράπηκαν σε κάτι πολύ πιο πεζό: υπεραγορές, πάρκινγκ, καταστήματα κάθε είδους.»
Επιμέλεια έκδοσης: Κλαίρη Μιτσοτάκη