Φονικό στην εκκλησιά
€12.00 €10.80
Ενας άνθρωπος γυρίζει στην πατρίδα του προβλέποντας ότι θα τον σκοτώσουν, και τον σκοτώνουν». Έτσι συνοψίζει ο Θ.Σ. Έλιοτ την «κάπως περιορισμένη δράση» του έργου τούτου, που έγραψε για το φεστιβάλ της Καντερβουρίας του Ιουνίου 1935.
Το Φονικό στην Εκκλησιά, είναι το πρώτο ολοκληρωμένο έργο που έγραψε ο Έλιοτ για τη σκηνή. Σήμερα, το έργο του Έλιοτ έχει πια σχολιαστεί εξαντλητικά· για το Φονικό στην Εκκλησιά έχουν σημειωθεί πολλές αναφορές, από τον Αισχύλο ώς τον Σέρλοκ Χολμς. Όπως φάνηκε από την αρχή αυτού του σημειώματος, σκοπός μου δεν ήταν να περιπλέξω τον αναγνώστη σε τέτοιες λεπτομέρειες που καθώς νομίζω θα τον βάραιναν. Το έργο είναι απλό· αν αρθρωθεί σωστά και ακουστεί σωστά, σύμφωνα με τον ρυθμό του, δεν έχει ανάγκη από στηρίγματα· στέκεται μόνο του.
Από τον πρόλογο Γιώργου Σεφέρη (Αθήνα, Ιούλιος 1963)
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική πεζογραφία
Ερωφίλη
Γεώργιος ΧορτάτσηςΤραγωδία€16.96€15.30Η παρούσα τρίτη βελτιωμένη έκδοση της Ερωφίλης θεραπεύει τις ελλείψεις των εκδόσεων Σάθα και Ξανθουδίδη και αποκαθιστά μεγάλο αριθμό χωρίων που είχαν μείνει με νοηματικά σφάλματα και με φθορές γλώσσας και στιχουργίας. Η νέα επεξεργασία βασίστηκε στο άγνωστο προηγούμενο χειρόγραφο του Birmingham, αλλά και στα βενετικά έντυπα του Γραδενίγου και του Κιγάλα, και επίσης στα χειρόγραφα Αθηνών και Μονάχου. Δίνεται έτσι ένα εγκυρότερο κείμενο, πλησιέστερο στη γραφή του Γεωργίου Χορτάτση. Στην εισαγωγή εξετάζονται τα προβλήματα του ποιητή και της χρονολόγησης, των πολλαπλών ιταλικών πηγών, της γραμματολογικής βαθμίδας (Αναγέννηση ή barock;) και του ιδεολογικού περιεχομένου του έργου, που είναι η αντίθεση στην αυταρχική εξουσία και στα κοινωνικά στεγανά. Εξετάζονται επίσης οι λαογραφικές απηχήσεις και οι ως σήμερα σκηνικές παρουσιάσεις της Ερωφίλης, καθώς και η βαθμιαία καταξίωση του ποιητή που ο Παλαμάς, στον πρόλογο της Τρισεύγενης, τον αναγνώρισε ως “τον πατέρα της νέας μας δραματικής τέχνης”. Σημαντικότατες και οι κρίσεις των Ν. Εγγονόπουλου, Οδυσσέα Ελύτη και Ν. Μ. Παναγιωτάκη για την Ερωφίλη.
Επιμέλεια: Στυλιανός Αλεξίου – Μάρθα Αποσκίτη
- Άλλες
Το Ημικύκλιο των Αθηνών
August Strindbergτρία διηγήματα από τις Ιστορικές Μινιατούρες€10.00€9.00“Ο Πρωταγόρας μας λέει, εν ολίγοις, ότι θα ήμασταν ευτυχέστεροι κάτω από τον ζυγό του Πέρση βασιλιά. Τι κάνει κάποιος με έναν τέτοιον άνθρωπο;”
“Ρίχτε τον στο πηγάδι!” φώναξε ο Αλκιβιάδης.
“Ενίσταμαι!” διαμαρτυρήθηκε ο σοφιστής.
“Αυτά στον όχλο! Εκεί που πάντα σου δίνουν δίκιο!” τον διέκοψε ο Αλκιβιάδης.
“Δεν λες “στον όχλο”, Αλκιβιάδη, όταν είσαι δημοκράτης”.Στο έργο του Ιστορικές Μινιατούρες ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ στήνει ένα πανόραμα με σκηνές της παγκόσμιας Ιστορίας, που ξεκινάει με τη γέννηση του Μωϋσή και τελειώνει με τη Γαλλική Επανάσταση. Στη διαδρομή του κάνει στάση στην αρχαία Ελλάδα. Επιλέγοντας ως σκηνικό την Αθήνα του Χρυσού Αιώνα και ως πρωταγωνιστές διάσημες προσωπικότητες που αναδείχτηκαν εκεί, συνθέτει τρία διηγήματα: Το Ημικύκλιο των Αθηνών, Αλκιβιάδης, Σωκράτης.
Ο πρωτοπόρος δραματουργός ξεδιπλώνει και εδώ τη θεατρική στόφα του: με τις σκηνογραφικές περιγραφές του ζωντανεύει την αρχαία Αθήνα· και με την αμεσότητα του λόγου, τους κοφτούς και σύντομους διαλόγους, μας μεταφέρει δίπλα στους πρωταγωνιστές· γινόμαστε σχεδόν ηθοποιοί. Με τον γοητευτικά παιδευτικό τρόπο του μας καλεί να ξανασκεφτούμε γύρω από τη δημοκρατία, τον όχλο, τα δικαιώματα, την εξουσία, την ύπαρξη του Θεού, τη θέση της γυναίκας.
- Γαλλική-Γαλλόφωνη
Η ημέρα των φόνων στην ιστορία του Άμλετ
Bernard-Marie Koltès€9.90€9.00ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Λοιπόν, τί βλέπετε ;ΑΜΛΕΤ. –Τη φυλακή μου, κύριέ μου.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Τη φυλακή σας ; Πού είναι αυτή ;ΑΜΛΕΤ. –Εδώ.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Η φυλακή σας, εδώ ;ΑΜΛΕΤ. –Ετούτη η χώρα, κύριέ μου.[…]ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Από εσάς και μόνο εξαρτάται να απελευθερωθείτε.ΑΜΛΕΤ. –Για μένα αυτή η χώρα είναι μια φυλακή.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Εγώ έχω άλλη γνώμη.ΑΜΛΕΤ. –Είμαι πρόθυμος να το πιστέψω. Καθώς τίποτα δεν είναι καλό ή κακό από μόνο του · τα πάντα εξαρτώνται από το πώς τα σκεφτόμαστε.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. – Εάν αυτή η χώρα είναι μια φυλακή, τότε είναι κι ο κόσμος όλος.ΑΜΛΕΤ. –Ξακουστή φυλακή, αναμφίβολα : πολλά κελιά, παραρτήματα, μπουντρούμια. Εδώ, ωστόσο, βρισκόμαστε σε ένα από τα χειρότερα.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Δεν συμμερίζομαι διόλου το πώς νιώθετε.
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΛΕΤ είναι μια διασκευή.
Ο Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (1948-1989) είχε διαβάσει συστηματικά Σαίξπηρ από τα αγγλικά και διάφορες γαλλικές μεταφράσεις από το 1969. Το 1974, θέλοντας να γράψει αυτή τη συμπυκνωμένη εκδοχή, χρησιμοποίησε ως οδηγό στη δουλειά του τη μετάφραση του σπουδαίου ποιητή Yves Bonnefoy.
Ο Κολτές ξαναγράφει και διασκευάζει τον Άμλετ για τέσσερα πρόσωπα, αναζητώντας τον πυρήνα του έργου. Ο μετέπειτα μεγάλος συγγραφέας, που διέσχισε σαν λαμπρός μετεωρίτης το γαλλικό και το παγκόσμιο θέατρο στη δεκαετία του 1980 με έργα σαν Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι, Δυτική αποβάθρα, Αγώνας νέγρου και σκύλων, Ρομπέρτο Τσούκκο κ.ά., με θάρρος και θράσος επιχειρεί μια άσκηση ύφους, επιλέγει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένα από τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου και αναζητεί τη γλώσσα και τα κλειδιά για τη δική του γραφή. Λίγα χρόνια μετά, το 1977, θα βγει στη θεατρική αρένα με τη Νύχτα μόλις πριν από τα δάση και τα έργα του - Θέατρο
«ΜΙΑ ΓΝΩΡΙΜΗ ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ»
ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΛΕΝΗΗ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ€18.00€16.20Ο τίτλος αυτού του βιβλίου προέρχεται από την ενθουσιώδη κριτική του Τάσου Λιγνάδη για την Άννα Συνοδικού, στην παράσταση της σοφόκλειας Ηλέκτρας που σκηνοθέτησε ο Μίνως Βολανάκης για το ΚΘΒΕ, την πρώτη χρονιά της Μεταπολίτευσης. Ο Λιγνάδης χειροκροτούσε το «πολύτιμο ηχείο» της φωνής της ηθοποιού, την «εικαστική παραστατικότητά» της, και το ηρωικό μεγαλείο που αυτά προσέδιδαν στον ρόλο, ως συστατικά μιας ερμηνείας «βασισμένη[ς] στο ένστικτο της ρωμέικης έκφρασης με παραδοσιακή θέρμη επικοινωνίας». Η Ηλέκτρα της Συνοδινού, κατέληγε ο Λιγνάδης, ήταν «μια γνώριμη κυρά της ιθαγένειάς μας».Τι κάνει αυτήν τη «ρωμέικη» Ηλέκτρα «γνώριμη» και «ιθαγενή»; Το πιο κρίσιμο: πώς η τραγωδία που αυτή εκπροσωπεί μας έγινε οικεία; Μέσα από ποιους μηχανισμούς η λεγόμενη «αναβίωση»–όρος που, σε αυτό το βιβλίο, θα μπαίνει πάντα σε εύγλωττα εισαγωγικά– οικειώθηκε το τραγικό θέατρο; Τα ερωτήματα θα μπορούσαν (και πρέπει) να μετατοπιστούν από το θέατρο στην πολιτική: πώς οι παραστάσεις αρχαίου δράματος στην Ελλάδα διαμόρφωσαν και συγχρόνως υπηρέτησαν την (εξ)οικείωση της Αρχαιότητας στη συλλογική συνείδηση; Πώς τα θεατρικά δόγματα συναρτήθηκαν με αντίστοιχα ιδεολογικά;Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που αυτό το βιβλίο διερευνά, εστιάζοντας σε κάποια ενδιαφέροντα πρόσωπα και επεισόδια της ιστορίας της νεοελληνικής «αναβίωσης» της αρχαίας τραγωδίας. Ο χρονικός ορίζοντάς τους απλώνεται από τις αρχές του 20ού αι. και τις απαρχές των νεοελληνικών παραστάσεων αρχαίου δράματος έως τις αρχές του 21ου, παρακολουθώντας την πορεία μέσα από την οποία το ελληνικό θέατρο εξοικειώθηκε με την τραγωδία και την οικειώθηκε ως μέρος ενός «εθνικής» εμβέλειας ρεπερτορίου και αφηγήματος.
