€10.80
UNGEZIEFER: Ο Κάφκα είναι ένας παραβολέας – ένα αφηγηματικό παράσιτο που μπαίνει στο μυαλό σου και μιλάει πάνω στα λόγια της ηθικής σου συνείδησης: πάνω στον Γιαχβέ, πάνω στον Χριστό, πάνω στον Καντ, πάνω στον Ρουσό. Ο Κάφκα μιλάει ακόμη και πάνω στον Κάφκα, επιμένοντας πως ο Κάφκα δεν μίλησε ποτέ – διότι τα ακατάλληλα για θυσία μιαρά έντομα δεν μιλούνε ποτέ.
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΣΥ: Ο Κάφκα είναι από μόνος του ένα λογοτεχνικό είδος. Το είδος αυτό είναι μια σειρά από βιβλικής φόρμας παραδειγματικές παραβολές που ωστόσο δεν αποσκοπούν στη διδαχή – δεν διδάσκουν διότι δεν υπάρχει ούτε δάσκαλος, ούτε θρανίο, ούτε σχολείο, ούτε μαυροπίνακας. Υπάρχει ένας καθρέφτης γύρω σου και το μαρτύριο είναι ότι δεν ξέρεις σε ποια πλευρά του καθρέφτη είναι ο αληθινός σου εαυτός, ο -αληθινός εσύ-.
ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Ας ονομάσουμε αυτήν τη διδαχή που δεν διδάσκει -αποδιδαχή-. Αυτό είναι το είδος του Κάφκα.
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
” […] Μολονότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και γενικά οι συνθήκες της ζωής τους διέκοπταν την προσωπική επικοινωνία ανάμεσα στ’ αδέλφια για μέρες ή και για βδομάδες καμιά φορά, πάντα συνέβαινε κάτι, συνήθως ασήμαντο, που τους θύμιζε πως συνδέονταν μ’ ένα δεσμό αδιαμφισβήτητο και συμπαγή. Κυρίως ο νεότερος από τους δύο, σκεφτόταν σ’ αυτές τις περιπτώσεις πως όλες οι άλλες περασμένες ή υφιστάμενες σχέσεις που είχε, κατά καιρούς, ακόμα και εκείνη με την εξαίρετη μα πεθαμένη από καιρό γυναίκα του, ήταν κατώτερες και πίστευε, όλο και περισσότερο, πως αυτή η αδελφική σχέση δεν ήταν μόνο ό,τι καλύτερο και αγνότερο κατείχε στη ζωή του, αλλά και από μια γενικότερη θεώρηση των πραγμάτων, το μοναδικό πράγμα που του πρόσφερε μια φυσική σταθερότητα. Ακόμη μεγαλύτερη από αυτή των γονέων, που αργά ή γρήγορα εξαφανίζονται από τη ζωή μας, ή από τη σχέση μας με τα παιδιά, που, όπως γνώριζε ο Ρόμπερτ μέσω τρίτων, τα χάνει κανείς από τα νιάτα τους ακόμα. Και το κυριότερο : ήταν μια σχέση απαλλαγμένη από τη θολή ταραχή που εμφανίζεται απρόσμενα από τα σκοτεινά βάθη της ψυχής και συνηθίζει να σκιάζει τις επαφές ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. […] “. Η “Φυγή στο σκοτάδι” είναι μια νουβέλα μοναχική και μοναδική μέσα στο τεράστιο έργο του Αυστριακού συγγραφέα. Η μοναχικότητά της συνίσταται στο ότι δεν μπορεί να ενταχθεί σε κάποια ομάδα ή να συγκριθεί με άλλα βιβλία του. Είναι μοναχική, γιατί κανένα άλλο κείμενο του Σνίτσλερ δεν δέχτηκε τόσες αλλαγές και δεν ταλαιπώρησε τόσο τον δημιουργό του όσο αυτή. Κι επίσης γιατί σπάνια συναντούμε στην παγκόσμια λογοτεχνία το φαινόμενο της απόκρυψης από τη δημοσιότητα ενός τέτοιας αξίας λογοτεχνήματος για τόσο μεγάλο διάστημα. Είναι μοναδική, γιατί είναι σπαραχτικά εξομολογητική. Πουθενά αλλού ο συγγραφέας δεν μιλάει τόσο ανοιχτά για τις κρίσεις πανικού που τον βασάνιζαν, για τη μανία καταδίωξης, την υποχονδρία, τα κόμπλεξ και για τη λατρεία που ένιωθε για τον αδελφό του – έναν άνθρωπο που αγαπούσε, μα που δεν μπόρεσε ποτέ να κατακτήσει. Η νουβέλα δημοσιεύεται με εισαγωγή, μετάφραση και χρονολόγιο του Αλέξανδρου Ίσαρη.
Ένας λοχίας στον πόλεμο του Βιετνάμ πέφτει από το φλεγόμενο μεταγωγικό του πάνω σ’ ένα πελώριο σύδεντρο και σώζεται. Ένας καλλιτέχνης κληρονομεί ένα πάκο φωτογραφίες που απεικονίζουν την ίδια αμερικανική καστανιά σε διάστημα εκατό χρόνων. Μια ξεσαλωμένη φοιτήτρια παθαίνει ηλεκτροπληξία και πεθαίνει, την επαναφέρουν όμως στη ζωή πλάσματα από αέρα και φως. Μια επιστήμονας με διαταραχές στην ακοή και την ομιλία ανακαλύπτει ότι τα δέντρα επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι τέσσερίς τους, μαζί με άλλους πέντε αγνώστους –που ο καθένας τους έχει λάβει ένα διαφορετικό κάλεσμα από τα δέντρα– ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια τελευταία και απελπισμένη προσπάθεια να σώσουν τα εναπομείναντα στρέμματα παρθένου δάσους της χώρας.
Ένα σαρωτικό, παθιασμένο μυθιστόρημα ακτιβισμού και αντίστασης, που αποτελεί ταυτόχρονα μια δραματική επίκληση στον φυσικό κόσμο. Από τις ρίζες ως το φύλλωμα και πάλι πίσω στους σπόρους, οι Κορυφές της ζωής ξεδιπλώνονται σε ομόκεντρους δακτυλίους αλληλοδιαπλεκόμενων ιστοριών, από την προ εμφυλίου Νέα Υόρκη μέχρι τους Πολέμους της Ξυλείας στα τέλη του 20ού αιώνα, διερευνώντας την ουσιαστικότερη διαμάχη τούτου του πλανήτη: τη σύγκρουση μεταξύ ανθρώπινων και μη ανθρώπινων πλασμάτων. Ο πολιτικός ή οικολογικός ακτιβισμός γίνεται ένα φίλτρο μέσα από το οποίο καλούμαστε να θεωρήσουμε ότι τα πάντα αλληλοσυνδέονται: όχι μόνο οι ανθρώπινες ζωές που περιγράφει αριστοτεχνικά ο συγγραφέας, αλλά και η βιόσφαιρα, τόσο η εικονική όσο και η φυσική.
Ένα μυθιστόρημα εναλλάξ αισιόδοξο και μοιρολατρικό, ιδεαλιστικό αλλά ποτέ αφελές, που τιμήθηκε με το βραβείο Pulitzer λογοτεχνίας, ήταν υποψήφιο για βραβείο Booker και συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς (New York Times, Washington Post, Newsweek, NPR, Hudson Booksellers, New York Public Library
κ.ά.).
..Μα είχα, φυσικά, συνείδηση του τι απαιτούσε τώρα από μένα ο θάνατος αυτών των τριών, τουλάχιστον στα χαρτιά πιο κοντινών μου ανθρώπων: όλη μου τη δύναμη, όλη την ισχύ της θέλησής μου. Η ηρεμία, με την οποία γέμιζα σιγά σιγά την τσάντα με τα απαραίτητα για το ταξίδι μου, παίρνοντας συγχρόνως υπόψη το άμεσο μέλλον μου, που το αναστάτωνε αυτό το αναμφίβολα φοβερό ατύχημα, μου προκάλεσε ανησυχία πολλή ώρα αφού είχα ετοιμάσει πάλι την τσάντα. Το ερώτημα αν αγαπούσα τους γονείς μου και τον αδελφό μου, στο οποίο είχα δώσει αμέσως την απάντηση φυσικά, παρέμενε όχι μόνο ουσιαστικά, μα και πραγματικά, αναπάντητο. Είχα ήδη από πολύ καιρό και με τους γονείς μου και με τον αδελφό μου μια λεγόμενη καλή, καίτοι τεταμένη, και κατά τα τελευταία χρόνια μόνο αδιάφορη σχέση. Ήθελα ήδη από πολύ καιρό να μην ξέρω τίποτε για το Βόλφζεγκ και συνεπώς γι’ αυτούς, αντιστρόφως κι αυτοί για μένα, αυτή είναι η αλήθεια…»
Το τελευταίο μεγάλο μυθιστόρημα του Αυστριακού συγγραφέα, μια αποστολή στο ανεξερεύνητο και πάντοτε μη εξερευνήσιμο της ίδιας μας της φύσης.
Τρεις φίλοι συναντιούνται και χωρίζουν μέσα στη δίνη των ναπολεόντειων πολέμων αλλά και στο βάθος της μεγάλης πάλης, όπου φωλιάζουν τα φαντάσματα μιας πραγματικότητας καταναγκασμών. Ο Έλις Φρέμπομ εγκαταλείπει τους ωκεανούς για να καταδυθεί στην επικράτεια των μετάλλων, την οποία διαφεντεύει μια ανεξιχνίαστη, δαιμονική Αφροδίτη. Δύο νουβέλες στις οποίες ο “σκεπτικιστής ονειροπόλος” Ε.Τ.Α. Χόφμαν μεταγράφει -με διαφορετικούς τρόπους- το “παραμύθι της πραγματικότητας”, όπου το μονήρες άτομο είτε υποκύπτει στην αλλοτριωτική συνθήκη του “φιλισταϊσμού” είτε διαλύεται στη χοάνη μιας υπέρμετρα πληθωρικής φαντασίας. Στα “Θραύσματα από τη ζωή τριών φίλων” ένας φανταστικά αντεστραμμένος κόσμος ξεπηδάει αίφνης από τη ρεαλιστικά σκιαγραφημένη πραγματικότητα, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη συνηθισμένη τάξη κι αποκαλύπτοντας κρυμμένες ερωτικές επιθυμίες. Με αφορμή αυτή τη νουβέλα ο Γιούλιους Ρόντενμπεργκ και ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ανάγουν την αρχή του “βερολινέζικου μυθιστορήματος” στον Χόφμαν. Τα “Ορυχεία στη Φάλουν” αντλούν από ένα πραγματικό γεγονός, το οποίο έγινε αγαπημένο θέμα του ρομαντισμού. Στην αξεδιάλυτη πολυσημία του κειμένου, ασυμφιλίωτες αντιθέσεις συγχωνεύονται στη ροϊκότητα του ονείρου με τεχνικές που μοιάζουν βγαλμένες από τον κινηματογράφο. Οι δύο νουβέλες αποτελούν συγχρόνως κομβικά σημεία εισόδου στον συναρπαστικό κόσμο του Χόφμαν, για τον οποίο η κοινωνία της εποχής του υφίσταται σαφώς ως ιστορικό πρόβλημα, ακόμα κι αν (ή επειδή) οι δυνάμεις που την κινούν λανθάνουν μέσα στο παράδοξο. Στο έργο του Χόφμαν προσέφυγε, άλλωστε, κι ο Φρόιντ για να ορίσει και να ονοματίσει το ανοικειωτικά παράδοξο, το Unheimlich, που βίαια ανασύρθηκε στην επιφάνεια του ιστορικού χρόνου και σκόρπισε τη σκόνη της φρίκης του στο φως, όπως το απολιθωμένο σκήνωμα του Έλις Φρέμπομ.
Knight Armigers 1 × €65.00
Απόστολος Παύλος και η μυστική ζωή του 1 × €15.00
Όταν έκλαψε ο Νίτσε 2 × €20.70
Όπλα Μαθημαζικής Καταστροφής 1 × €22.50
Βάρδια 1 × €15.30
Πέντε Ιτιές 1 × €16.20
Η κωμωδία των παρεξηγήσεων 1 × €9.00Υποσύνολο: €184.40
