Ελεγεία και επιτύμβιο
€16.90 €15.20
Η εμβέλεια και η φιλοδοξία του ανά χείρας πονήματος περιορίστηκαν σε όσα μπόρεσα ή θέλησα ή έτυχε να ανακαλέσω και να καταθέσω εδώ σαν ένα προσωπικό ανθολόγιο από ποιήματα ελεγειακού τόνου. Αντικείμενό μου είναι η ελεγειακή και η επιταφική ποίηση, στη διάκριση αλλά και στην αλληλοπεριχώρησή τους· και οι όποιες αναφορές μου σε δείγματα του ενός ή του άλλου είδους άλλο σκοπό δεν έχουν παρά να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός συνδετικού ιστού ανάμεσα στα επιλεγμένα ποιήματα, ώστε να μπορούμε να πούμε ότι, με κάποιον τρόπο που μας ενδιαφέρει να τον σκεφτούμε, τα ποιήματα αυτά αποτελούν μέρος μιας κοινής ιστορίας. Αναπόφευκτα λοιπόν στην περιδιάβασή μας θα συναντήσουμε ποιήματα που ανήκουν, ή μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ανήκουν, στη μια ή την άλλη μορφή, στη μια ή την άλλη ποιητική παράδοση, στο επιτύμβιο ή στην ελεγεία, καθόσον και τα δύο αποτελούν εκδοχές θρηνωδίας για τις μοιραίες απώλειες της ζωής.
Σχετικά προϊόντα
- Λογοτεχνία
Ο Νίκος Εγγονόπουλος και η Επανάσταση του 1821
Essays€7.42€6.70Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει τις εισηγήσεις στη διαδικτυακή ημερίδα, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και του Παντείου Πανεπιστημίου “Ο Νίκος Εγγονόπουλος και η Επανάσταση του 1821” που πραγματοποιήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2021.
Σκοπός της ημερίδας ήταν, με αφορμή το βιβλίο του Κώστα Βούλγαρη Ο Κολοκοτρώνης ωραίος σαν Μπολιβάρ, Ο Νίκος Εγγονόπουλος απέναντι στον μακρυγιαννισμό (εκδόσεις Βιβλιόραμα), να διερευνήσει την κριτική αντιμετώπιση των συμβατικών αφηγήσεων περί ελληνικής Επανάστασης, από έναν ποιητή και ζωγράφο εν πολλοίς ανεξιχνίαστο, όσον αφορά τον εναλλακτικό πολιτικό και καλλιτεχνικό λόγο που διαμορφώνει στο έργο του. - Διάφορα
Γράμματα σ’ έναν φίλο Γερμανό
Αλμπέρ Καμύ€6.50€5.90Δεν µπορώ όµως να αφήσω να τυπωθούν εκ νέου αυτές οι σελίδες, χωρίς να πω τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν. Γράφτηκαν και δηµοσιεύτηκαν παράνοµα. Σκοπός τους ήταν να ρίξουν λίγο φως στον αγώνα που κάναµε στα τυφλά, και µε αυτό τον τρόπο να τον καταστήσουν πιο αποτελεσµατικό. Είναι γραπτά περιστασιακά που µπορούν, συνεπώς, να δηµιουργήσουν µια κάποια εντύπωση αδικίας. Αν έπρεπε πράγµατι να γράψουµε για την ηττηµένη Γερµανία, θα χρειαζόταν να υιοθετήσουµε µια γλώσσα κάπως διαφορετική. Ωστόσο, θα ήθελα µόνο να προλάβω µια παρεξήγηση. Όταν ο συγγραφέας αυτών των γραµµάτων λέει «εσείς», δεν εννοεί «εσείς οι Γερµανοί», αλλά «εσείς οι ναζί». Όταν λέει «εµείς», αυτό δεν σηµαίνει πάντα «εµείς οι Γάλλοι», αλλά «εµείς οι ελεύθεροι Ευρωπαίοι». Αντιπαραθέτω δύο στάσεις, όχι δύο έθνη, έστω και αν σε κάποια στιγµή της ιστορίας αυτά τα δύο έθνη αντιπροσώπευσαν δύο εχθρικές στάσεις. Για να επαναλάβω λόγια που δεν είναι δικά µου, αγαπώ υπερβολικά τη χώρα µου για να είµαι εθνικιστής. Και ξέρω ότι ούτε η Γαλλία ούτε η Ιταλία θα έχαναν τίποτα –απεναντίας µάλιστα–, εάν ανοίγονταν σε µια ευρύτερη κοινωνία. Αλλά απέχουµε ακόµη πολύ από κάτι τέτοιο, και η Ευρώπη συνεχίζει να σπαράσσεται. Γι’ αυτό θα αισθανόµουν ντροπή σήµερα εάν άφηνα να πιστεύουν ότι ένας Γάλλος συγγραφέας µπορεί να είναι εχθρός ενός µόνον έθνους. Μισώ µόνο τους δηµίους. Κάθε αναγνώστης που θα θελήσει να διαβάσει τα Γράµµατα σ’ έναν φίλο Γερµανό µε αυτή την οπτική, δηλαδή ως ντοκουµέντο του αγώνα ενάντια στη βία, θα παραδεχτεί πως τώρα µπορώ να πω ότι δεν απαρνιέµαι ούτε µία λέξη τους. Α.Κ. (1948)
- Αλληλογραφία
Αλληλογραφία 1927-1938
Roth Joseph - Zweig Stefan€21.90€20.00Ποτέ δεν μίλησαν στον ενικό μεταξύ τους και τα πάντα τους χώριζαν : η καταγωγή, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής, ο πολιτικός προσανατολισμός. Ο ένας ήταν πλούσιος, ο άλλος φτωχός· ο ένας μειλίχιος και επιεικής, ο άλλος φλογερός και ριζοσπάστης· ο ένας φιλελεύθερος κι ο άλλος τα τελευταία χρόνια μοναρχικός· ο ένας είχε ένα μεγαλοπρεπές σπίτι και ο άλλος έμενε σε ξενοδοχεία· ο ένας ήταν νηφάλιος και ο άλλος πέθανε από το αλκοόλ. Τους ένωσε όμως το πάθος για τη συγγραφή και την ελευθερία. Ήταν και οι δύο Εβραίοι. Τα βιβλία τους κάηκαν από τους Ναζί στο Αουτονταφέ το 1933. Οι δύο συγγραφείς, ο Στέφαν Τσβάιχ και ο Γιόζεφ Ροτ, διατήρησαν αλληλογραφία σπάνιας δύναμης από το 1927 ώς το 1938, σε μια Ευρώπη στη δίνη των ταραχών, στα πρόθυρα του πολέμου, με την άνοδο του ναζισμού και τη συνακόλουθη εξορία. Τα γράμματά τους άλλοτε αφορούν την προσωπική τους ζωή και άλλοτε τη δημόσια, άλλοτε είναι γεμάτα επιπλήξεις και άλλοτε είναι γράμματα συμφιλίωσης. Συχνά είναι γράμματα αγωνίας και για την οικονομική και λογοτεχνική επιβίωση των συγγραφέων τους, αφού τα έργα τους δεν μπορούσαν πλέον να κυκλοφορήσουν στη γλώσσα τους. Δεν παύουν όμως να αντανακλούν την πραγματικότητα της εποχής τους όσο και την ισχυρή φιλία τους, που τίποτε δεν την πτόησε.Η αλληλογραφία τους είναι ένα θαυμάσιο ντοκουμέντο αυτής της κομβικής εποχής στην παγκόσμια ιστορία και διαβάζεται σαν μυθιστόρημα, με τις εντάσεις της, τα απρόοπτά της, τη δική τους κάθε φορά αλήθεια, σύνθετη και συνάμα τραγική.
- Δοκίμιο
Ο “Ηλίθιος”
Ivan Ilyinτου Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι€7.00€6.30Μετά από πολλές δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων το όνομά του ανήκε στην κατηγορία των απαγορευμένων στοχαστών στην πατρίδα του, την Ρωσία, ενώ στη Δύση τον γνώριζαν μόνο ελάχιστοι επιστήμονες και στοχαστές, οι οποίοι ασχολούνταν με την ιστορία της ρωσικής διασποράς του 20ού αιώνα, ξαφνικά, ο Ιβάν Ιλίν, έγινε ο πιο δημοφιλής φιλόσοφος στους κόλπους της νέας ρωσικής ελίτ.
Ο Ιβάν Αλεξάντροβιτς Ιλίν (1883-1954) ανήκε στη συντηρητική παράταξη της ρωσικής διανόησης. Ήταν συγγραφέας, φιλόσοφος, δημοσιολόγος, οπαδός του κινήματος της Λευκής Φρουράς, διαπρύσιος πολέμιος του κομμουνισμού και, κυρίως, συνεχιστής της σχολής των Σλαβόφιλων στις φιλοσοφικές και πολιτικές του αναζητήσεις.
Το 1922 το όνομά του ήταν στους καταλόγους προγραφών του Λένιν, ωστόσο, την τελευταία στιγμή, επιβιβάστηκε στο γνωστό «Ατμόπλοιο των φιλοσόφων» και απελάθηκε από την Ε.Σ.Σ.Δ. Στις 26 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς βρέθηκε στη Γερμανία, όπου από το 1923 μέχρι το 1934 εργάστηκε ως καθηγητής στο Ρωσικό Επιστημονικό Ινστιτούτου του Βερολίνου. Με την ανάληψη της εξουσίας από τους Ναζί, ο Ιλίν δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Εθνικοσοσιαλισμός. Το νέο πνεύμα», στο οποίο υποστήριξε το νέο καθεστώς. Αυτό, όμως, δεν τον γλίτωσε από τα προβλήματα, αφού μετά από λίγο η Γκεστάπο, η οποία αρχικά τον παρακολουθούσε και ζήτησε να απολυθεί από τη δουλειά του, στη συνέχεια τον ανέκρινε.
Το δοκίμιό του «Ο Ηλίθιος του Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι» είναι το κείμενο μίας διάλεξης που έδωσε με αυτό το θέμα και την εποχή εκείνη προκάλεσε όχι μόνο το θαυμασμό, αλλά και πολλές συζητήσεις, για ένα από τα κορυφαία έργα του Ρώσου συγγραφέα.
Η εισαγωγή και η μετάφραση είναι του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη.