€14.31
Η Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 είναι μια μέρα που σημαδεύτηκε από την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου και τη μεγάλη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών/τριών. Την ίδια μέρα που το κέντρο της Αθήνας «φλέγεται» από την εξέγερση, καίγονται και οι δίδυμοι κινηματογράφοι της Σταδίου. Το «σημείο μηδέν» στον ιστορικό χρόνο της Μεταπολίτευσης γίνεται ο χωρόχρονος δράσης 21 ιστοριών-αφηγηματικών σεκάνς. Πρωταγωνιστούν αντιήρωες των οποίων η ζωή σημαδεύτηκε από το φωτεινό σκοτάδι των κινηματογραφικών αιθουσών, από τις εναλλαγές φωτός και σκιάς, σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται και πάντα φλέγεται. Η συλλογή διηγημάτων “Δωδεκάτη Φεβρουαρίου” κινείται μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, επιχειρώντας να φωτίσει τις συνέχειες και ασυνέχειες μεταξύ ατομικού και συλλογικού ιστορικού χρόνου, όταν το τραύμα της οικονομικής κρίσης συμφύρεται με τη στάχτη από τα αποκαΐδια του πολιτισμού.
Μέσα στη μυσταγωγική σιωπή όπου μόνο οι φλόγες τσιτσίριζαν, τα φυτά είχαν υψώσει το ανάστημά τους στήνοντας ένα αδιαπέραστο αντιπυρικό τείχος προστασίας στις κεντρικές αίθουσες. Απείραχτες και ανέγγιχτες από τη μανία της φωτιάς. Τους φάνηκε πως άκουσαν το λιοντάρι της Metro Goldwyn να βρυχάται. Ο επικεφαλής μάλιστα έλεγε αργότερα πως είδε τον Γκάρι Κουπερ αυτοπροσώπως να τα βάζει με τους εμπρηστές. «Ελλάς, η χώρα των θαυμάτων!» αναφώνησε ο ιδιοκτήτης.
Με αφορμή ένα reunion 30 χρόνια μετά, θα επιστρέψει πίσω στην πόλη που μεγάλωσε. Εκεί θα μπει σε μία ιδιότυπη μηχανή του χρόνου και θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στο χρόνο με μικρές αυτοτελείς ιστορίες που όλες όμως συνδέονται κάπως μεταξύ τους.
Το ταξίδι ξεκινάει στην πλατεία των Λιονταριών, που υπάρχουν χυμένες κολόνιες στο δρόμο και πειρατικά καράβια, πετάγεται για λίγο στην Παλαιόχωρα και στον Μακρύ Γιαλό που πέφτει από μπαλκόνια, ταξιδεύει με τα παλιά πλοία της Κρήτης, ακούει ραδιοφωνικό θέατρο σε μια μικρή αποθήκη κάπου κοντά στον Άγιο Μηνά, ξεσαλώνει στην παλιά «Αθηνά», πάει στο Ανωγειανό Δημοτικό και στο 2ο Γενικό Γυμνάσιο και Λύκειο. Βλέπει πεθαμένους νεκροθάφτες που τον βρίζουν, φλερτάρει με όμορφα φαντάσματα σε πάρτι, γνωρίζει τα σινεμά της πόλης, βλέπει πλοία – φαντάσματα στον Άγιο Νικόλαο και ακούει ριζίτικα σε χασαποταβέρνες.
Πριν χαθεί σε ένα δάσος κάπου στη Μακεδονία, περνάει μια βόλτα από το «Καφεθέατρο», τρώει ζεστές καραμέλες μέντες στο Καμαράκι και βλέπει πεθαμένους αρχιεπίσκοπους να κουνιούνται στον Άγιο Μηνά. Τέλος παίρνει ένα παλιό ταξί Opel Record και γυρίζει πίσω στις 23 Μαΐου του 1941, την ώρα των βομβαρδισμών από τους Γερμανούς, παίρνει μέρος σε μάχες με τους Τούρκους σε μοναστήρια – φρούρια στο Πετροκεφάλι, ακούει Carmen στο γυμναστήριο του Τσακιρίδη και καταλήγει στο ξενοδοχείο του…
…την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου του 2019 λίγο πριν τις 9 το βράδυ. Λίγο πριν το ραντεβού του δηλαδή με παλιούς φίλους που έχει να δει 30 χρόνια.
Η “Αιολική γη” γράφεται μέσα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, σε μια περίοδο δηλαδή ανάπηρης ελευθερίας, ανυπέρβλητων δυσκολιών και ευτελισμού της ανθρώπινης ζωής. Η έως τότε δεκαπενταετής συγγραφική πορεία του Βενέζη είχε επιβεβαιώσει την εικόνα ενός δημιουργού με απολύτως προσωπικό ύφος και με βασική θεματογραφία την τραγικότερη εθνική περιπέτεια του εικοστού αιώνα, τη Μικρασιατική Καταστροφή, την οποία ο Βενέζης εβίωσε με οδυνηρό τρόπο ως αιχμάλωτος στα εργατικά τάγματα της Ανατολής, απ’ όπου ελάχιστοι είχαν την τύχη να επιζήσουν. Αν “Το νούμερο 31328” αφηγείται τη φοβερή δοκιμασία στα εργατικά τάγματα και η “Γαλήνη” τις κάποτε ανυπέρβλητες δυσχέρειες των προσφύγων να ριζώσουν στη μητέρα πατρίδα, η “Αιολική γη” ανασυνθέτει την ευτυχισμένη ζωή των Ελλήνων στη Μικρασία πριν την Καταστροφή. […]
(από τον πρόλογο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στην τεσσαρακοστή όγδοη έκδοση)
Σ’ αυτό τον κόσμο που είναι γεμάτος βλάβες οδηγεί και ο δικός μας δρόμος. Στη σκονισμένη άκρη του, δίπλα σε γιγάντιες ρεκλάμες για υποδήματα Bally, αυτοκίνητα Studebaker, παγωτά, δίπλα στις αναμνηστικές πλάκες για τους νεκρούς των τροχαίων, υπάρχει ακόμα χώρος για μερικές πιθανές ιστορίες, στις οποίες η ανθρωπότητα κοιτάζει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός συνηθισμένου ανθρώπου, κάθε απλή αναποδιά αποκτά απρομελέτητα καθολικό χαρακτήρα, το δικαστήριο και η δικαιοσύνη εμφανίζονται στο οπτικό πεδίο, ίσως μάλιστα και η χάρη, όπως αυτά τυχαία συλλαμβάνονται και καθρεφτίζονται στο μονόκλ ενός μεθυσμένου.
Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος 2019
Ο ήρωας του βιβλίου, ένας ταπεινός ταχυδρόμος, αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία του, που διαδραματίζεται σε μια ορεινή κοινότητα της μεταπολεμικής Κρήτης. Ευαίσθητος παρατηρητής μιας σκληρής πραγματικότητας, ο ταχυδρόμος άγεται και φέρεται από την κοινωνία, από προξενιά με πλεκτάνες, από ατελέσφορες αγάπες, τέλος από έναν έγγαμο βίο με πολλά μυστικά και ψέματα – ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και γίνεται ο ίδιος δράστης οδηγώντας την αφήγηση στην πλήρη ανατροπή της πλοκής και εκτινάσσοντάς την προς τη δραματική κάθαρση.
Η αγάπη και οι δυνατότητές της, οι αυστηροί περιορισμοί των εθίμων στα υψόμετρα των βουνών, η μνήμη, ο έρωτας και ο θάνατος αναπτύσσονται με μια γλώσσα ποιητική, σπάνιας ωριμότητας στην πεζογραφία μας – μιας γλώσσας που δεν αφήνει περιθώρια στη συγκίνηση να “καταπιεί” την αφήγηση. Η γλώσσα γίνεται και αυτή πρωταγωνίστρια του βιβλίου, επαναφέροντας με ορμή το ερώτημα περί της αυθεντικής λογοτεχνία
my memoirs-Spatharis Sotiris 1 × €25.00
Η πολιτική εξέλιξη της νεότερης Ευρώπης 1 × €27.00
Ελληνικά δημοτικά τραγούδια 1 × €17.00
Όταν έκλαψε ο Νίτσε 1 × €20.70
Ληστές 1 × €9.00
Neverhome 1 × €14.40
Το θαύμα και η τραγωδία 1 × €16.20
Σκυφτοί περάσανε 1 × €13.00
Το αίνιγμα 1 × €20.00Υποσύνολο: €162.30
