Οι Δαιμονισμένοι δημοσιεύτηκαν το 1871 και ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων σε λογοτεχνικούς και πολιτικούς κύκλους της Ρωσίας. Η πολύπλοκη ιστορία διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη της Ρωσίας όπου υπάρχουν άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης και όπου μια μικρή επαναστατική ομάδα μηδενιστών, «τρομοκρατική» με τους σημερινούς όρους, σχεδιάζουν να θέσουν σε εφαρμογή το αιματηρό σχέδιό τους. Τα γεγονότα στηρίζονται σε αληθινά περιστατικά της εποχής που συντάραξαν τον συγγραφέα. Ο Ντοστογιέφσκι, που είχε υπάρξει κι αυτός μέλος μιας επαναστατικής ομάδας, είχε επιστρέψει από την εξορία του στην Σιβηρία και –μετανιωμένος- είχε αρχίσει να κάνει την στροφή του στον πανσλαβισμό με τον τρόπο που εκείνος είχε συλλάβει καθώς και στην αναζήτηση του Θεού. Δεν του ήταν εύκολο να γράψει αυτό το έργο, στην πραγματικότητα βούτηξε βαθιά στα άδυτα της ψυχής του και κατάφερε να γράψει έναν λίβελο ενάντια στους μηδενιστές και το κίνημά τους. Κανένας «επαναστάτης» αλλά και διανοούμενος της εποχής του δεν ξέφυγε από τον σαρκασμό και την οργισμένη πένα του συγγραφέα. Ο ίδιος πίστευε ότι έγραφε ένα ιστορικό δοκίμιο, τόσο πιστά παρέμεινε στο πνεύμα της εποχής. Πίστευε επίσης ότι με ένα τέτοιο βιβλίο θα ανάγκαζε τον ρωσικό λαό να δει τις συνέπειες της αποκοπής του από τις οικείες και προγονικές ρίζες της ρωσικής ζωής. Βασικά πρόσωπα της ιστορίας ο μηδενιστής Πιότρ Βερχοβένσκι και η δαιμονική φιγούρα του Νικολάι Σταβρόγκιν. Τριγύρω τους ένα πλήθος ιδεολόγοι, εγκληματίες, επαναστάτες, η κοινωνία της μικρής πόλης, ένας θίασος των οποίων οι οι χαρακτήρες ξεπερνάνε τους πενήντα. Πρόκειται για ένα συνταρακτικό έργο που αγγίζει την τραγικότητα των αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και την δραματικότητα των έργων του Σέξπηρ.

Μαλακό Εξώφυλλο