Μια φορά κι έναν καιρό, οι κάτοικοι του Άρη συναντήθηκαν με τις κατοίκους τις Αφροδίτης. Αγαπήθηκαν κι έζησαν ευτυχισμένα για πολλά πολλά χρόνια, κι αυτό γιατί είχαν αποδεχθεί τις διαφορές τους. Κάποτε, όμως, ήρθαν στη Γη και έπαθαν αμνησία: Ξέχασαν ότι είναι από διαφορετικούς πλανήτες και επομένως διαφορετικοί.
Χρησιμοποιώντας αυτό το παράδειγμα ο δρ John Gray αποκαλύπτει πόσο διαφέρουν οι άντρες και οι γυναίκες σε όλες τις πλευρές της ζωής τους: όχι μόνο επικοινωνούν με διαφορετικό τρόπο, αλλά και σκέπτονται, αισθάνονται, αντιλαμβάνονται, αντιδρούν, χρειάζονται και εκτιμούν με διαφορετικό τρόπο.
Μοιάζουν σχεδόν σαν να προέρχονται από διαφορετικούς πλανήτες, να μιλούν διαφορετικές γλώσσες και να τρέφονται με διαφορετική τροφή.
Το Άνδρες από τον Άρη, Γυναίκες από την Αφροδίτη αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για τη δημιουργία βαθύτερων και ουσιαστικότερων σχέσεων αγάπης και κατανόησης μεταξύ των δύο φύλων.
“Είναι η μοίρα κάθε ανθρώπου” γράφει ο Σακς “να είναι μοναδικός, να ακολουθεί το δικό του μονοπάτι, να ζει τη δική του ζωή, να βιώνει τον δικό του θάνατο”. Τα τέσσερα αυτά δοκίμια συναποτελούν μια ωδή στη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και στην ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής. Κανείς άλλος συγγραφέας δεν έχει καταφέρει να αποδώσει το δράμα της αρρώστιας με τόση ειλικρίνεια και ευγλωττία όση ο Όλιβερ Σακς. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του έγραψε μια σειρά από δοκίμια που προκαλούν συγκίνηση, καθώς διερευνούν τα συναισθήματά του για την ολοκλήρωση της ζωής του και τη συμφιλίωση με τον ίδιο του τον θάνατο.
“Ο Όλιβερ Σακς δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο γιατρό ή συγγραφέα. Τον προσέλκυαν τα άσυλα για τους αρρώστους, τα ιδρύματα για άτομα με ευπαθή υγεία και αναπηρία, η συντροφιά των “περίεργων” και των “αφύσικων”. Ήθελε να ατενίζει την ανθρωπότητα στην πολυμορφία της με τον δικό του, σχεδόν αναχρονιστικό, τρόπο – πρόσωπο με πρόσωπο, βήμα βήμα, μακριά από τον ολοένα αναπτυσσόμενο κόσμο των υπολογιστών και των αλγορίθμων. Και μέσα από τη γραφή του μας έδειξε αυτά που ο ίδιος έβλεπε”.
Ατούλ Γκαουάντε, συγγραφέας του βιβλίου Εμείς οι θνητοί
(Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2016)
Η Dr Edith Eger επέζησε από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, και κατάφερε να γιατρέψει τις πληγές της και να ταξιδέψει προς την ελευθερία. Έγινε ψυχολόγος και βοήθησε με τη σειρά της άλλους ανθρώπους να θεραπεύσουν τα δικά τους τραύματα. Χιλιάδες άτομα από όλο τον κόσμο τής έγραψαν ότι η ιστορία της τους έδωσε την έμπνευση που χρειάζονταν για να αντιμετωπίσουν το παρελθόν τους.
Με αυτά τα λόγια κατά νου, η Eger αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο με πρακτικές συμβουλές για το πώς εμείς, και κανένας άλλος, θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας να σπάσει τα καταστροφικά μοτίβα του παρελθόντος που τον εγκλωβίζουν.
Εξίσου δυσβάσταχτη φυλακή με τους τοίχους και τα συρματοπλέγματα είναι η φυλακή που δημιουργούν οι σκέψεις μας. Η Eger περιγράφει τις πιο επίμονες πεποιθήσεις που ρίζωσαν μέσα της, όπως ο φόβος, ο θυμός, η θλίψη, η ενοχή, η ντροπή, και για καθεμία παρουσιάζει τα εργαλεία που τη βοήθησαν να την αντιπαρέλθει.
Μέσα από την προσωπική της ιστορία, καθώς και τις ιστορίες των ασθενών της, θέτει στον αναγνώστη δύο κρίσιμες ερωτήσεις:
Θα ήθελες να παντρευτείς τον εαυτό σου;
Εξελίσσεσαι ή κάνεις βήματα προς τα πίσω;
Τον Σεπτέμβριο του 1918 στη Βουδαπέστη, το 5ο Διεθνές Ψυχαναλυτικό Συνέδριο οργανώνει ειδικό αφιέρωμα στις νευρώσεις του πολέμου. Ομιλητές ο Σάντορ Φερέντσι, ο Καρλ Άμπραχαμ και ο Έρνστ Ζίμμελ, οι οποίοι υπηρέτησαν ως γιατροί στον πόλεμο από την αρχή του και έκαναν καίριες παρατηρήσεις. Οι επισημάνσεις τους σχετικά με τα ψυχικά τραύματα ώθησαν τον Φρόυντ να γράψει την εισαγωγή στα πρακτικά του συμποσίου· μάλιστα αισθάνθηκε την ανάγκη να επανέλθει στα σοβαρά αυτά θέματα στο Πέρα από την αρχή της ευχαρίστησης. Το βιβλίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ιστορικούς που μελετούν το ζήτημα του πολέμου και την έξοδο από αυτόν, αλλά και για τους ψυχιάτρους, τους ψυχαναλυτές, τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, που υποδέχονται, ακούν, συντρέχουν και φροντίζουν σήμερα τους στρατιώτες και τους άμαχους πληθυσμούς οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με νέες κάθε φορά μορφές πολεμικής βίας.
Εξαιτίας της διάρκειάς του, της εξέλιξης της τακτικής και των στρατηγικών, όπως επίσης και της βίας της οποίας υπήρξε το θέατρο, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος πέρασε σε ένα νέο επίπεδο. Στο πεδίο μάχης, η ένταση του πυρός, συνδεδεμένη με τη μαζική χρήση των πολυβόλων και του πυροβολικού, είχε ως αποτέλεσμα μία νέα μορφή σωματικών βλαβών, στην δράση και στην όσφρηση. Η χρήση, σε περίπτωση ανάγκης, των αιχμηρών όπλων κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών συμπλήρωσε μια εικόνα υπέρμετρης βίας. Επισημαίνουμε όμως ότι οι μαχητές στο μέτωπο δεν υπήρξαν οι μόνοι που επλήγησαν σοβαρά από τη βία. Οι αιχμάλωτοι πολέμου υπήρξαν επίσης θύματα βίας, όπως και οι πολίτες, εκτεταμένα και συστηματικά, πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουμε, τόσο κατά τις περιόδους επιδρομών και απόσυρσης των στρατιωτών όσο και εξαιτίας των εξόδων από τις πόλεις και τα χωριά, του άγχους που συνδέεται με την ανασφάλεια της μοίρας αγαπημένων προσώπων που είχαν επιστρατευτεί ή που χάθηκαν στο μέτωπο, με το πένθος, τους βομβαρδισμούς και τα μπλόκα, τη στρατιωτική κατοχή, ακόμα και τις απελάσεις και τις σφαγές.
Ήρωες 1 × €19.00
Περί μυθιστορίας, διαφθοράς και άλλων τινών 1 × €9.00
Το Μαύρο Βιβλίο 1 × €20.70
Μητρόπολη 1 × €14.40
Μικρές αυτοκρατορίες 1 × €12.60
Η μιμητική επιθυμία στο Υπόγειο 1 × €9.00
Κάπου στο ανολοκλήρωτο 1 × €18.00
Ο πρίγκιπας με το φλιτζανάκι 1 × €13.50
Θουκυδίδης 1 × €16.00
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ 1 × €11.70Υποσύνολο: €143.90
