Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

  Τάσος Λειβαδίτης

  €9.60 €8.70

  “Παγωνιά,
  φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας
  ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη
  παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά
  λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους
  φυσάει
  φυσάει στις καμινάδες στις στέγες κάτω απ’ τις γέφυρες
  φυσάει μες απ’ τα’ αχαμνά σκέλια των κατάδικων που σουλα-
  τσάρουν στα προαύλια των φυλακών
  φυσάει στις ματωμένες κοιλιές των γυναικών που γεννάνε
  έξω απ’ τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων
  φυσάει στις παράγκες στα παραπήγματα στα καπηλειά
  φυσάει κάτω απ’ τα παλιά ανάχτορα

  Μνημόσυνο για τους πεσόντες”

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Αντιγόνη, μια κόρη μια χώρα

  Ανδριτσάνου Ευαγγελία

  €11.50 €10.50

  
  ήταν εκείνο το στροβίλισμα
  η ζωή έμοιαζε εύκολη    γελοία    ρευστή
  αμέτρητα ζευγάρια πόδια χάραζαν
  πλέγματα από φιγούρες ξέφρενες
  χωρίς αρχή
  χωρίς τέλος
  χωρίς τελειωμό
  
  και τα θύματα του χορού
  οι σπρωγμένοι οι πατημένοι
  οι διαμελισμένοι
  σκόνη ψιλή που κατακάθιζε στις γωνίες
  
  Η καρδιά μου φτερούγιζε κάθε ώρα
  σαν πουλί πιασμένο που ψάχνει να ξεφύγει
  έτρεχα να κρυφτώ σε σκοτεινά δωμάτια
  σε τραβούσα απ’ το χέρι
  
  πώς να με καταλάβεις
  η διέγερση είναι το στοιχείο σου
  ήθελες να με σύρεις πάλι πίσω
  το ίδιο κι η αδελφή μου
  
  μεταξύ σας ματιές γεμάτες νόημα
  –          Δεν ξέρεις να χαίρεσαι, ΑντιγόνηΟ Πατέρας στο υπόγειο
  στον τόπο της αυτοτιμωρίας του
  –          Φύγε μακριά!
  ούρλιαζε όταν πλησίαζα
  πετούσε καταπάνω μου
  το πιάτο του μ’ ό,τι είχε μέσα
  τον έπιανε βήχας, πνιγόταν
  προτιμούσε να μείνει στον τόπο
  παρά να πιει απ’ το χέρι μου νερό
  
  Η Μητέρα τον είχε εγκαταλείψει

  
  οριστικά
• 

  Διαβάστε περισσότερα

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξενόγλωσση

  Σονέτα του σκοτεινού έρωτα και οκτώ σονέτα

  Federico García Lorca

  €10.00

  ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Πολύ καλή

  Tα σονέτα του Σκοτεινού Έρωτα, γραμμένα την εποχή της ωριμότητας του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, είναι, σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Πάμπλο Νερούδα, `ποιήματα απίστευτης ωραιότητας`, το κύκνειο άσμα ενός από τους μεγαλύτερους λυρικούς ποιητές του εικοστού αιώνα. Ποτέ άλλοτε στη νεότερη ποίηση ο έρωτας δεν αποδόθηκε με τόσο αιθέριους και ταυτοχρόνως τόσο γήινους τόνους, ποτέ άλλοτε δεν έσμιξαν τόσο ταιριαστά το πάθος με την απώλεια, η ευτυχία με το πένθος, η σάρκα με τον ουρανό.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξενόγλωσση

  Γλωσσικό πλέγμα

  Celan Paul

  €12.00 €10.80

  “Η ομιλία είναι εξ υπαρχής διαλογική, απευθύνεται αυθόρμητα σε ένα Εσύ, αλλά η αδυναμία επικοινωνίας είναι επίσης μια πραγματικότητα: είμαστε αναγκασμένοι να συνομιλούμε μέσω γλωσσικών πλεγμάτων, η ίδια η γλώσσα είναι ένα πλέγμα. Ίσως μόνον με αυτόν τον ατελή τρόπο να είναι δυνατή μια συνομιλία”. (Alfred Kelletat, Accesus zu Celans “Sprachgitter”, 1966) Όταν ένας Γάλλος μεταφραστής ρώτησε τον Τσέλαν ποιον δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να αποκρυπτογραφήσει και να κατανοήσει το έργο του, εκείνος του απάντησε: “Μην μπαίνετε προς το παρόν στον κόπο να κατανοήσετε· να διαβάζετε και να ξαναδιαβάζετε και τότε το ποίημα θα ανοιχθεί από μόνο του”. Με το “Γλωσσικό πλέγμα” ο Τσέλαν πραγματοποιεί μια στροφή προς μια πιο “γκρίζα γλώσσα”. Το ποίημα, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ποιητική συλλογή, εμφανίζεται ως ένα γλωσσικό πλέγμα, όμοιο με το κρυσταλλικό πλέγμα, με διάκενα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της συνολικής δομής και αφήνουν χώρο για μια συνάντηση με τον Άλλον. “Η μορφή του ποιήματος”, λέει ο Τσέλαν, “δεν είναι εδώ και πολύ καιρό πια μόνον οι στίχοι και οι στροφές του […], ένας μεγαλύτερος λευκός χώρος καθορίζει πλέον τα περιγράμματα”. Με άλλα λόγια, η γλώσσα νοηματοδοτείται πλέον όχι μόνο απ’ όλα όσα καταγράφονται αλλά και απ’ όσα παραλείπονται ή αποσιωπούνται. Ακόμα και η ανάσα του ποιητή, οι παύσεις, οι σιωπές του, ανήκουν στο γλωσσικό σώμα του ποιήματος και του προσδίδουν μια άλλη, παράδοξη σημασία, μακριά από τις συμβάσεις της καθιερωμένης γλώσσας. Στην ανάσα και κυρίως στις παύσεις της, στις άνω τελείες και στα μεσοδιαστήματα, και γενικά στη στίξη, “γίνεται αισθητή η κατεύθυνση και η μοίρα του άλλου μέσα στη σιωπή, μπορεί να ολοκληρωθεί η συνάντηση με τον Άλλο”. Ο Πάουλ Τσέλαν συγκαταλέγεται σήμερα παγκοσμίως στους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα. Στην προσπάθειά του να εκφράσει “αυτό που συνέβη”, διεύρυνε τα όρια της γερμανικής γλώσσας και κατέδειξε τις δυνατότητές της στον τομέα της ποίησης μετά το Άουσβιτς και τη Χιροσίμα.