€10.00
Το αισθησιακό υποχωρεί και τελικά χάνεται μπροστά στο ιδεατό. Τα εξωτερικά στοιχεία γίνονται εσωτερικά. Το ιδανικό θεωρείται όλο και πιό πολύ με τα μάτια της φαντασίας, τα μάτια του νού, παρά με την πραγματική όραση που ο ρόλος της γίνεται καθαρά πρακτικός: Μας βοηθάει να διαβάσουμε τις νότες, ευθύς όμως και ο ήχος γεννηθεί τα μάτια παύουν να έχουν σημασία, όπως παύει να έχει και ο έξω κόσμος.
Αθήνα 1990 .Κατάσταση καλή,μόνο το εξώφυλλο λίγο φθαρμένο στις άκρες
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Συνηθίζουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε τη μουσική σαν μια μορφή ψυχαγωγίας – σαν μια πολυτέλεια, τελικά σαν κάτι το περιττό. Και πράγματι η μουσική που συνήθως ακούμε αυτόν το σκοπό έχει: να διασκεδάσει. Ποια ήταν όμως η πρωταρχική λειτουργία της μουσικής; Για ποιο λόγο άρχισαν κάποτε οι άνθρωποι να τραγουδούν και να χορεύουν;
Ο Κρίστοφερ Κινγκ, βραβευμένος μουσικός παραγωγός και μανιώδης συλλέκτης δίσκων γραμμοφώνου, υποστηρίζει ότι η μουσική στην πρωταρχική της μορφή είναι ένα γιατρικό για τις πληγές της ψυχής – κάτι εξίσου απαραίτητο με τον αέρα και την τροφή.
Σταδιακά η μουσική έπαψε να έχει αυτή τη λειτουργία. Τα εύθραυστα πολιτισμικά οικοσυστήματα μες στα οποία η μουσική επιτελούσε το ιαματικό της έργο καταστράφηκαν.
Μ’ εξαίρεση μια απόμερη γωνιά της Ελλάδας, στις εσχατιές της Ευρώπης – την Ήπειρο. Εδώ, σαν από θαύμα, κρατήθηκε ζωντανός ένας πανάρχαιος τρόπος ζωής που επέτρεψε στη μουσική να διατηρήσει το θεραπευτικό της ρόλο. Ο Κινγκ αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει σ’ αυτόν το σκληρό μα μαγικό τόπο, όπου η μουσική γίνεται ένα με την ποίηση, το χορό και τη γιορτή.
Ο Κινγκ γράφει για την ιστορία της Ηπείρου και το μεγαλείο του τοπίου, για τα πανηγύρια, τα τσίπουρα και τους Τσιγγάνους οργανοπαίχτες, για τα συλλογικά βιώματα και τις κοινές αναμνήσεις. Μας μιλά για τη μουσική σαν θρήνο, σαν νανούρισμα και σαν παρηγοριά. Μας μιλά γι’ ανθρώπους που ξέρουν να πενθήσουν και ξέρουν να γλεντήσουν.
Συνδυάζοντας το φιλοσοφικό στοχασμό με την ιστορική περιγραφή, τη μουσικολογική ανάλυση με την ανθρωπολογική ματιά, η παθιασμένη και παιγνιώδης αυτή αφήγηση παίρνει τελικά τη μορφή ενός ερωτικού γράμματος στη μουσική και τους ανθρώπους της Ηπείρου.
https://youtu.be/Lh0W9hvgnb4
Αδολη σιωπη
Στην πάνω Χώρα
Παρθένα γη
Παράδεισο δεν βρήκαν οι καρδιές
Μυλοράβδη
Σταυρός απο χυτήριο
Μεγάλη θα φανεί Παρασκευή
Με του κύκλωπα το μάτι
πεισματάρης
θα κάψω τη βάρκα μου
Σαράντα χρόνια, επτά στούντιο άλμπουμ, δεκάδες κυκλοφορίες, συμμετοχές και συνεργασίες, εκατοντάδες συναυλίες, χιλιάδες φίλοι-οπαδοί-συνταξιδιώτες και μια ασίγαστη ενέργεια που διαχέεται ασταμάτητα.
Το φαινόμενο Last Drive κάνει την εμφάνιση του περιοδικά αλλά άτακτα – και δεν θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς, αφού η πορεία του είναι προορισμένη να στρέφεται ενάντια σε κάθε μορφή εφησυχασμού και καταπράυνσης.
Στο “Overloaded”, οι φωτογραφίες του Δημήτρη Μυλωνά και τα λιτά κείμενα που τις συνοδεύουν παίρνουν για
μια στιγμή τη θέση του ιδρώτα και του ηλεκτρισμού και αφηγούνται την γκαζωμένη ιστορία ενός συγκροτήματος που ήταν ανέκαθεν ΑΥΤΟ το συγκρότημα
«Ο Λαβύρινθος είναι ένα γράμμα που έγραψα στον εαυτό μου» λέει o Σωκράτης Μάλαμας στη συνέντευξη που «κλείνει» αυτή την έκδοση. Έμελλε ωστόσο να έχει πολλαπλάσιους αποδέκτες αυτό το γράμμα όπως συμβαίνει συχνά στην τέχνη, ανθρώπους πέρα από τα σύνορα μιας γενιάς ή μιας ορισμένης διαδρομής και να αποτελέσει για πολλές και πολλούς από εμάς, εκτός από δίσκο-σταθμό και πυρήνα του έργου του, μεγάλο κομμάτι από το soundtrack μιας εποχής.
Ο Μάλαμας έκανε τραγούδι την εσωτερική μας ουτοπία και ανάγκη, με τρυφερότητα και ένταση, κρατώντας το ίσο μέχρι να μετρηθούμε με «…έναν κόσμο που αλλάζει όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά».
Για την ιστορία των τραγουδιών του Λαβυρίνθου που μετονομάστηκε σε «Σωκράτης Μάλαμας» αλλά και την εικόνα της εποχής που τα γέννησε μιλούν οι: Σ. Μάλαμας, Ντ. Ρίζου, Μ. Κανά, Κ. Θεοδώρου, Οδ. Ιωάννου, Μπ. Παπαδόπουλος, Χρ. Μέγας, Γ. Αθανασόπουλος, Θ. Κοροβίνης, Φ. Δεληβοριάς, Γ. Ι. Αλλαμανής, Σπ. Αραβανής, Αν. Πετρόπουλος.
Η Φωτεινή Λαμπρίδη είναι στιχουργός και δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικό τύπο, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Στη δισκογραφία εμφανίστηκε πρώτη φορά στον δίσκο 13.000 μέρες του Σωκράτη Μάλαμα το 1998. Έχει εκδώσει το ποιητικό κείμενο Ανθίζω λίγο ακόμα και το παραμύθι Το μανταλάκι.
Χέγκελ Πρόλογοι κ Εισαγωγές 1 × €18.00
Η Ελένα ξέρει 1 × €13.50
Οι μεγάλες δίκες των αιώνων - Β΄ τόμος 1 × €20.00
Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις 1 × €10.80
Πότε διάβολος πότε άγγελος 1 × €14.00
M(A)NSTERS 1 × €27.00
Το σπίτι της σιωπής 1 × €18.00Υποσύνολο: €121.30
