Αμνός
€12.00 €10.80
Το ποίημα είναι ικρίωμα.
Ο δήμιος περιμένει τον ποιητή.
Ο ποιητής περιμένει τον δήμιο.
Τα ποιήματα δεν γράφονται στη γλώσσα σου
γράφονται στη γλώσσα τους.
Το ποίημα είναι μια μοτοσικλέτα
που έρχεται διαρκώς από τον Πύργο.
Η ποίηση δεν αφήνει πίσω της αιχμαλώτους.
Δεν θα σε βρούνε·
τα ποιήματα κατέφαγαν τα ίχνη σου.
Διαθεσιμότητα: 2 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική
Λευτέρης Αλεξίου, ο ποιητής
Αλεξίου ΛευτέρηςΟι Λησμονημένοι του Τόπου€15.00Εισαγωγή, επιμέλεια: Δημήτρης Δασκαλόπουλος
Μία από τις μεγάλες και ξεχασμένες μορφές των γραμμάτων και των τεχνών της Κρήτης των αρχών του 20ου αιώνα. Η ιδιότητα του ποιητή, ως μοναδικός και αποκλειστικός χαρακτηρισμός της δημιουργικότητας του Λευτέρη Αλεξίου, ασφαλώς τον αδικεί. Γιατί, η ευρύτητα της παιδείας και των ενδιαφερόντων του δεν εκφράστηκε μόνο με την ποίηση, αλλά και με την πεζογραφία, το θέατρο, τις μεταφράσεις και τη μουσική. Η φροντίδα της επιμέλειας της έκδοσης ανήκει στον Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Μια εξαιρετική εργασία που αναδεικνύει τον άνθρωπο Λευτέρη Αλεξίου αλλά και την εποχή και τον τόπο που έζησε.
- Ελληνική
Με τον ήλιο γείτονα
Νίκος ΓκάτσοςΤραγούδια του Νίκου Γκάτσου φωτισμένα από τον ήλιο του δημοτικού τραγουδιού και σε διάλογο μαζί του€12.20€11.00Αγαπητέ αναγνώστη, το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου –και που ξεφυλλίζοντάς το ίσως σε παρακινήσει να σιγοτραγουδήσεις– περιλαμβάνει στίχους του Νίκου Γκάτσου, οι οποίοι θεματικά και υφολογικά «συνάδουν» με δημώδη άσματα και συνδιαλέγονται μαζί τους. Πρόκειται για στίχους τραγουδιών πασίγνωστων όπως το «Μίλησέ μου» και η «Μπουρνοβαλιά», εμβληματικών όπως ο «Τσάμικος» και το «Στου Διγενή τα κάστρα», θρυλικών όπως σχεδόν όλα του κύκλου Δροσουλίτες ή μη μελοποιημένων όπως ο «Μανιάτικος εσπερινός», οι οποίοι, αποσπασμένοι από τον συγκεντρωτικό τόμο Όλα τα τραγούδια, παρουσιάζονται εδώ με πλούσιο σχολιασμό και αντικριστά με τα δημοτικά τραγούδια αναφοράς.
«Μαύρο μου χελιδόνι, κι απέ την Αραπιά,
άσπρο μου περιστέρι, που πας στον τόπο μου,
χαμήλωσε λιγάκι να γράψω μια γραφή
να στείλω της καλής μου να μη με καρτερεί»
λέει το τραγούδι της ξενιτιάς από τη Βιθυνία.
«Άσπρο περιστέρι
μες στη συννεφιά
μου ’δωσες το χέρι
να ’χω συντροφιά.
Άσπρο περιστέρι
μαύρο μου φτερό
κάθε καλοκαίρι
θα σε καρτερώ»
λένε οι στίχοι του Γκάτσου και μας προτρέπουν να αναζητήσουμε σε κάθε κείμενο τη συγκίνηση που το γέννησε.