Άμλετ
€14.00 €12.60
Βραβείο Μετάφρασης 2016
Ο ΑΜΛΕΤ είναι το έργο που κατεξοχήν κατοικείται από ίσκιους αγνοουμένων, είτε το έγραψε ο Σαίξπηρ για να περιθάλψει κάποιον δικό του ακριβό και ανομολόγητο αγνοούμενο είτε όχι. Μολαταύτα, όσο κι αν βλέπουμε στον ‘Aμλετ ένα έργο πένθους από τα πιο συγκινητικά και πιο ανήσυχα στη λογοτεχνία, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να διεισδύσουμε “στην καρδιά του μυστηρίου” του Σαίξπηρ. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Το φάσμα των συναισθημάτων μας για όλα όσα είναι για μας βαθύτερα από το δάκρυ θα εμπλουτίζεται πάντα από τη βαθιά δομημένη αδιαφάνεια του σαιξπηρικού ήρωα. Εκείνος θα κερδίζει τη δυσκολότερη μάχη της έκφρασης και θα πεθαίνει τον δυσκολότερο θάνατο. “Τ’ άλλα είναι σιωπή”. Το δικαίωμά μας σ’ αυτή τη σιωπή, τη σιωπή μιας βαθύτερης κατανόησης του εαυτού μας και του άλλου, το κατέκτησε για λογαριασμό όλων μας ο Άμλετ.
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Η αρχαιότητα επι σκηνής
Χέλμουτ ΦλάσχαρΤο αρχαίο ελληνικό δράμα στο θέατρο από την πρώιμη νεωτερικότητα έως τις μέρες μας€30.00€27.00Η αρχαία ελληνική τραγωδία έθεσε στην εποχή της, μέσα από τον καθρέφτη του μύθου, τα φλέγοντα ζητήματα σχετικά με τον άνθρωπο στους κόλπους της κοινωνίας. Περιέγραψε συγκρουσιακές καταστάσεις, έδειξε πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τη βία, την τελετουργία και τη λατρεία· παρουσίασε την πτώση σπουδαίων προσώπων και τους φόβους των ανθρώπων.
Όλες οι προβληματικές καταστάσεις και οι συγκρούσεις που πραγματεύεται η αρχαία ελληνική τραγωδία παραμένουν άλυτες και αποτελούν ζητήματα και της δικής μας εποχής, τα οποία, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας με διεθνή εξάπλωση (παρ’ όλα τα πισωγυρίσματα), συζητούνται ανοιχτά, γιατί είναι επίκαιρα. Η αρχαία τραγωδία λειτουργεί εν προκειμένω σαν ένα μεγάλο αντηχείο, και το θέατρο, αφομοιώνοντάς την, κάνει το παρελθόν μέρος του παρόντος. Η τραγωδία καθιστά ρητό το άρρητο, και από αυτό κερδίζει το θέατρο σήμερα, όπως και τότε, μια ανησυχαστική δύναμη, που μας αναγκάζει να στοχαστούμε και που, μέσα από τη γοητεία που ασκούν οι ξένοι για μας αρχαίοι μύθοι, προκαλεί όχι μόνο συναισθηματικό συγκλονισμό, αλλά και την «ηδονή που αποκομίζει κανείς από τα τραγικά θέματα».
Μια κοινωνία χωρίς θέατρο θα έχανε έναν «δημόσιο χώρο πειραματισμού για μια εύθραυστη διευθέτηση των συγκρούσεων» και μαζί με αυτόν τη συναισθηματική της ισορροπία. Την αρχαία ελληνική τραγωδία την έχουμε ανάγκη.
- Άλλες
Το Ημικύκλιο των Αθηνών
August Strindbergτρία διηγήματα από τις Ιστορικές Μινιατούρες€10.00€9.00“Ο Πρωταγόρας μας λέει, εν ολίγοις, ότι θα ήμασταν ευτυχέστεροι κάτω από τον ζυγό του Πέρση βασιλιά. Τι κάνει κάποιος με έναν τέτοιον άνθρωπο;”
“Ρίχτε τον στο πηγάδι!” φώναξε ο Αλκιβιάδης.
“Ενίσταμαι!” διαμαρτυρήθηκε ο σοφιστής.
“Αυτά στον όχλο! Εκεί που πάντα σου δίνουν δίκιο!” τον διέκοψε ο Αλκιβιάδης.
“Δεν λες “στον όχλο”, Αλκιβιάδη, όταν είσαι δημοκράτης”.Στο έργο του Ιστορικές Μινιατούρες ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ στήνει ένα πανόραμα με σκηνές της παγκόσμιας Ιστορίας, που ξεκινάει με τη γέννηση του Μωϋσή και τελειώνει με τη Γαλλική Επανάσταση. Στη διαδρομή του κάνει στάση στην αρχαία Ελλάδα. Επιλέγοντας ως σκηνικό την Αθήνα του Χρυσού Αιώνα και ως πρωταγωνιστές διάσημες προσωπικότητες που αναδείχτηκαν εκεί, συνθέτει τρία διηγήματα: Το Ημικύκλιο των Αθηνών, Αλκιβιάδης, Σωκράτης.
Ο πρωτοπόρος δραματουργός ξεδιπλώνει και εδώ τη θεατρική στόφα του: με τις σκηνογραφικές περιγραφές του ζωντανεύει την αρχαία Αθήνα· και με την αμεσότητα του λόγου, τους κοφτούς και σύντομους διαλόγους, μας μεταφέρει δίπλα στους πρωταγωνιστές· γινόμαστε σχεδόν ηθοποιοί. Με τον γοητευτικά παιδευτικό τρόπο του μας καλεί να ξανασκεφτούμε γύρω από τη δημοκρατία, τον όχλο, τα δικαιώματα, την εξουσία, την ύπαρξη του Θεού, τη θέση της γυναίκας.
- Θέατρο
«ΜΙΑ ΓΝΩΡΙΜΗ ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ»
ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΛΕΝΗΗ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ€18.00€16.20Ο τίτλος αυτού του βιβλίου προέρχεται από την ενθουσιώδη κριτική του Τάσου Λιγνάδη για την Άννα Συνοδικού, στην παράσταση της σοφόκλειας Ηλέκτρας που σκηνοθέτησε ο Μίνως Βολανάκης για το ΚΘΒΕ, την πρώτη χρονιά της Μεταπολίτευσης. Ο Λιγνάδης χειροκροτούσε το «πολύτιμο ηχείο» της φωνής της ηθοποιού, την «εικαστική παραστατικότητά» της, και το ηρωικό μεγαλείο που αυτά προσέδιδαν στον ρόλο, ως συστατικά μιας ερμηνείας «βασισμένη[ς] στο ένστικτο της ρωμέικης έκφρασης με παραδοσιακή θέρμη επικοινωνίας». Η Ηλέκτρα της Συνοδινού, κατέληγε ο Λιγνάδης, ήταν «μια γνώριμη κυρά της ιθαγένειάς μας».Τι κάνει αυτήν τη «ρωμέικη» Ηλέκτρα «γνώριμη» και «ιθαγενή»; Το πιο κρίσιμο: πώς η τραγωδία που αυτή εκπροσωπεί μας έγινε οικεία; Μέσα από ποιους μηχανισμούς η λεγόμενη «αναβίωση»–όρος που, σε αυτό το βιβλίο, θα μπαίνει πάντα σε εύγλωττα εισαγωγικά– οικειώθηκε το τραγικό θέατρο; Τα ερωτήματα θα μπορούσαν (και πρέπει) να μετατοπιστούν από το θέατρο στην πολιτική: πώς οι παραστάσεις αρχαίου δράματος στην Ελλάδα διαμόρφωσαν και συγχρόνως υπηρέτησαν την (εξ)οικείωση της Αρχαιότητας στη συλλογική συνείδηση; Πώς τα θεατρικά δόγματα συναρτήθηκαν με αντίστοιχα ιδεολογικά;Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που αυτό το βιβλίο διερευνά, εστιάζοντας σε κάποια ενδιαφέροντα πρόσωπα και επεισόδια της ιστορίας της νεοελληνικής «αναβίωσης» της αρχαίας τραγωδίας. Ο χρονικός ορίζοντάς τους απλώνεται από τις αρχές του 20ού αι. και τις απαρχές των νεοελληνικών παραστάσεων αρχαίου δράματος έως τις αρχές του 21ου, παρακολουθώντας την πορεία μέσα από την οποία το ελληνικό θέατρο εξοικειώθηκε με την τραγωδία και την οικειώθηκε ως μέρος ενός «εθνικής» εμβέλειας ρεπερτορίου και αφηγήματος.
- Θέατρο
Η εκδρομή
Λένος Χρηστίδης€8.00€7.20Υπάρχει αισιοδοξία. Και «αισιοδοξία».
Υπάρχουν σύλλογοι. Και «σύλλογοι».
Υπάρχει και ο «Σύλλογος για την Πάση Θυσία Διατήρηση της Αισιοδοξίας».
Και πάει εκδρομή.
Χαρούμενος. Κεφάτος. Αισιόδοξος. Εξάλλου, όταν είμαστε καλοί και υπάκουοι
και ?προπαντός? αισιόδοξοι, τι μπορεί να πάει στραβά;
Τα πάντα.
Ο Σύλλογος όμως είναι προπονημένος.
Kαι έχει το καταστατικό.
… Ο Σύλλογος δύναται όπως συλλέξει την απανταχού Αισιοδοξία
και όλα τα παράγωγά της και όπως επιβάλει αυτήν διά της ευγενούς πειθούς,
διά της πολιτισμένης ανταλλαγής επιχειρημάτων,
και ?σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης? διά της βίας…
Είναι αλήθεια ότι, ώρες ώρες, η αισιοδοξία μπορεί να είναι αβάσταχτη.