€16.00
Η ψυχανάλυση είναι μια συναισθηματική εμπειρία που βιώνεται και, ως τέτοια, δεν μπορεί να μεταφραστεί, να καταγραφεί, να εξηγηθεί, να κατανοηθεί ή να ειπωθεί με λόγια. Είναι αυτό που είναι. Ωστόσο, πιστεύω πως για αυτή τη ζωντανή εμπειρία είναι δυνατόν να πούμε κάτι το οποίο θα μας χρησιμεύσει στο να σκεφτούμε σχετικά με πτυχές αυτού που συμβαίνει μεταξύ των αναλυτών και των ασθενών τους όταν εμπλέκονται στην ψυχαναλυτική εργασία. (Thomas Ogden)
Ο Ogden θεωρεί πως, όταν ο ψυχαναλυτής συγγράφει ένα κείμενο με βάση κάποια αναλυτική εμπειρία του, πραγματοποιεί επεξεργασία της εμπειρίας αυτής. Θεωρεί τη συγγραφή ως μια μορφή μετασχηματισμού της εμπειρίας, η οποία αντανακλά την προσπάθεια του ψυχαναλυτή-συγγραφέα να ανακαλύψει, καθώς γράφει, την αλήθεια αυτής της εμπειρίας. Ο αποδέκτης του κειμένου, ιδιαίτερα αν είναι κλινικός, έχει την ευκαιρία, που του την προσφέρει ο Ogden με την ανοιχτή οπτική και τον τρόπο γραφής του, να σκεφτεί και να φανταστεί τη συνεδρία μέσα από τη δική του ματιά αλλά και να αναστοχαστεί στιγμές της δικής του πρακτικής
Τον Σεπτέμβριο του 1918 στη Βουδαπέστη, το 5ο Διεθνές Ψυχαναλυτικό Συνέδριο οργανώνει ειδικό αφιέρωμα στις νευρώσεις του πολέμου. Ομιλητές ο Σάντορ Φερέντσι, ο Καρλ Άμπραχαμ και ο Έρνστ Ζίμμελ, οι οποίοι υπηρέτησαν ως γιατροί στον πόλεμο από την αρχή του και έκαναν καίριες παρατηρήσεις. Οι επισημάνσεις τους σχετικά με τα ψυχικά τραύματα ώθησαν τον Φρόυντ να γράψει την εισαγωγή στα πρακτικά του συμποσίου· μάλιστα αισθάνθηκε την ανάγκη να επανέλθει στα σοβαρά αυτά θέματα στο Πέρα από την αρχή της ευχαρίστησης. Το βιβλίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ιστορικούς που μελετούν το ζήτημα του πολέμου και την έξοδο από αυτόν, αλλά και για τους ψυχιάτρους, τους ψυχαναλυτές, τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, που υποδέχονται, ακούν, συντρέχουν και φροντίζουν σήμερα τους στρατιώτες και τους άμαχους πληθυσμούς οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με νέες κάθε φορά μορφές πολεμικής βίας.
Εξαιτίας της διάρκειάς του, της εξέλιξης της τακτικής και των στρατηγικών, όπως επίσης και της βίας της οποίας υπήρξε το θέατρο, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος πέρασε σε ένα νέο επίπεδο. Στο πεδίο μάχης, η ένταση του πυρός, συνδεδεμένη με τη μαζική χρήση των πολυβόλων και του πυροβολικού, είχε ως αποτέλεσμα μία νέα μορφή σωματικών βλαβών, στην δράση και στην όσφρηση. Η χρήση, σε περίπτωση ανάγκης, των αιχμηρών όπλων κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών συμπλήρωσε μια εικόνα υπέρμετρης βίας. Επισημαίνουμε όμως ότι οι μαχητές στο μέτωπο δεν υπήρξαν οι μόνοι που επλήγησαν σοβαρά από τη βία. Οι αιχμάλωτοι πολέμου υπήρξαν επίσης θύματα βίας, όπως και οι πολίτες, εκτεταμένα και συστηματικά, πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουμε, τόσο κατά τις περιόδους επιδρομών και απόσυρσης των στρατιωτών όσο και εξαιτίας των εξόδων από τις πόλεις και τα χωριά, του άγχους που συνδέεται με την ανασφάλεια της μοίρας αγαπημένων προσώπων που είχαν επιστρατευτεί ή που χάθηκαν στο μέτωπο, με το πένθος, τους βομβαρδισμούς και τα μπλόκα, τη στρατιωτική κατοχή, ακόμα και τις απελάσεις και τις σφαγές.
Οι “Διατυπώσεις για τις δύο αρχές της ψυχικής λειτουργίας” αποτελούν περαιτέρω ανάπτυξη των διακρίσεων που ήδη είχαν παρουσιαστεί, μέσα από μία σχεδόν νευρολογική ορολογία, στο Σχεδίασμα επιστημονικής ψυχολογίας. Οι έννοιες της πρωτογενούς και δευτερογενούς διαδικασίας που παρουσιάστηκαν σε αυτά τα κείμενα, παίρνουν την οριστική τους σημασία μέσα από τη διάκριση που εισάγεται: αρχή της ηδονής και αρχή της πραγματικότητας.
Ήδη από το παρόν κείμενο, η πραγματικότητα μετατρέπεται, όχι μόνο σε μία “αληθινά αυτόνομη δύναμη”, αλλά και σε έναν κεντρικό νοσογραφικό παράγοντα. Η αρχή της πραγματικότητας παρουσιάζεται να ακολουθεί χρονικά την αρχή της ηδονής, όταν εγκαταλείπεται η προσπάθεια ικανοποίησης μέσα από την ψευδαίσθηση. Τότε δεν αναζητείται το ευχάριστο, αλλά το πραγματικό, ακόμα κι αν δεν είναι ευχάριστο.
Η “Αποποίηση” είναι από τα πιο μικρά και πιο πυκνά κείμενα του Φρόιντ. Παρόλο που διαπραγματεύεται, κατά κύριο λόγο, ένα ειδικό πρόβλημα της μεταψυχολογίας, άπτεται, από την αρχή μέχρι το τέλος, ερωτημάτων για την ψυχαναλυτική τεχνική. Η “Αποποίηση” αποτελεί μία διεργασία κατά την οποία το υποκείμενο, εκφράζει υλικό (σκέψεις, συναισθήματα) που μέχρι τότε ήταν απωθημένο, παράλληλα, όμως, αρνείται να το αναγνωρίσει ως δικό του. Η αποποίηση είναι ένας τρόπος να λάβει κανείς υπόψη του το απωθημένο· είναι ουσιαστικά ήδη μια αναίρεση της απώθησης, όχι όμως και μια παραδοχή του απωθημένου.
α ΞΥΠΝΗΜΑΤΑ, κλασικό πλέον βιβλίο, που ενέπνευσε μια κινηματογραφική ταινία, διασκευάστηκε για το θέατρο και το ραδιόφωνο και αποτέλεσε θέμα για πολλά τηλεοπτικά ντοκυμαντέρ, είναι ο συγκλονιστικός απολογισμός της κατάστασης μιας ομάδας είκοσι ασθενών που έγιναν κατατονικοί από την επιδημία ύπνωσης που σάρωσε τον κόσμο αμέσως μετά τον Αʹ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και οι είκοσι ασθενείς πέρασαν σαράντα χρόνια σε νοσοκομεία και ιδρύματα, ακίνητοι και άλαλοι. Και ενώ δεν τους έλειπε η συνείδηση του κόσμου γύρω τους, δεν εκδήλωναν κανένα ενδιαφέρον για ό,τι συνέβαινε σε αυτόν. Μέχρι που ο δρ Σακς το 1969 τους χορήγησε το τότε νέο φάρμακο L-DOPA, το οποίο τους έβγαλε –προσωρινά– από τον επί δεκαετίες λήθαργό τους.
Ο συγγραφέας διηγείται τις συγκινητικές ιστορίες των ασθενών αυτών και την εκπληκτική μεταμόρφωσή τους χάρη στη θεραπεία. Το βιβλίο, που ο W.H. Auden αποκάλεσε «αριστούργημα», είναι μια παθιασμένη εξέταση γενικότερων θεμάτων για την υγεία, την ασθένεια, τον πόνο, τη φροντίδα και την ανθρώπινη κατάσταση.
«Τα Ξυπνήματα προέκυψαν από την πολύ βαθιά σύνδεσή μου ως γιατρού και ανθρώπου, τη βαθύτερη που έχω βιώσει, με τους ασθενείς που συνάντησα και έζησα μαζί τους, στο νοσοκομείο του Μπρονξ, μερικοί από τους οποίους ήταν καθηλωμένοι, ακίνητοι, σε ένα είδος έκστασης, για δεκαετίες. Η ημικρανία ήταν ακόμα στον ιατρικό κανόνα, αλλά στο βιβλίο ξέφυγα προς όλες τις κατευθύνσεις – την αλληγορία, τη φιλοσοφία, την ποίηση…» – OLIVER SACKS
Τα Ξυπνήματα κυκλοφόρησαν πρώτη φορά το 1973. Το 1990 εκδόθηκαν αναθεωρημένα, με νέα κείμενα για τις θεατρικές διασκευές τους, όπως για το θεατρικό έργο που ενέπνευσαν στον Χάρολντ Πίντερ, το A Kind of Alaska, και για την ταινία “Ξυπνήματα”, με πρωταγωνιστές τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και τον Ρόμπιν Ουίλλιαμς
Ο ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ και συγγραφέας Ίρβιν Γιάλομ αφιέρωσε την καριέρα του στη συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία ανθρώπων που υπέφεραν από άγχος και πένθος. Δεν είχε όμως ποτέ βρεθεί στην ανάγκη να συμβουλέψει ο ίδιος τον εαυτό του, ώς την ημέρα που η γυναίκα του Μαίριλυν Γιάλομ, διακεκριμένη συγγραφέας βιβλίων πολιτισμικής ιστορίας επικεντρωμένων σε γυναικεία κυρίως ζητήματα, διαγνώστηκε με καρκίνο. Στο βιβλίο Ζήτημα θανάτου και ζωής, η Μαίριλυν και ο Ίρβιν Γιάλομ μοιράζονται με τους αναγνώστες το πώς χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν έναν αγώνα πρωτόγνωρο και οδυνηρό : η Μαίριλυν να πεθάνει μ’ έναν αξιοπρεπή θάνατο, ο Ίρβιν να συνεχίσει να ζει χωρίς εκείνη. Στις διαδοχικές περιγραφές από τον καθένα τους των τελευταίων μηνών της κοινής τους ζωής και στη συνέχεια των πρώτων μηνών που ο Ίρβιν έμεινε μόνος, μας προσφέρουν μια σπάνια ματιά στη διαχείριση του θανάτου και της απώλειας του αγαπημένου προσώπου. Οι Γιάλομ υπήρξαν πολύ τυχεροί σε πολλούς τομείς –είχαν μια αγαπημένη οικογένεια, ένα όμορφο σπίτι, ευρύ κύκλο φίλων, ένθερμους αναγνώστες σε όλο τον κόσμο κι έναν μακρόχρονο και πολύ ικανοποιητικό γάμο– ήρθαν όμως αντιμέτωποι με το θάνατο, όπως όλοι μας. Με την ειλικρίνεια και τη σοφία των ανθρώπων που έχουν στοχαστεί βαθιά και ξέρουν πώς να αγαπούν, διερευνούν εδώ οικουμενικά ζητήματα εγγύτητας, αγάπης και πένθους. Γραμμένο με τη γνώση και την εμπειρία δύο ολοκληρωμένων ζωών, το Ζήτημα θανάτου και ζωής προσφέρει συνταρακτική κατανόηση και παρηγοριά σε όλους εκείνους που πασχίζουν να παλέψουν ενάντια στην απόγνωση μπροστά στο θάνατο, για να μπορέσουν να ζήσουν μια ουσιαστική ζωή.
Η ιστορία της ανάγνωσης 1 × €16.20
Τα σανδάλια 1 × €6.00
Θραύσματα από τη ζωή τριών φίλων 1 × €12.15
Κατάλογος απολεσθέντων 1 × €16.20
Ελληνικά δημοτικά τραγούδια 1 × €17.00
Η θεραπεία του Σοπενάουερ 1 × €23.20Υποσύνολο: €90.75
